Czy Allah to muzułmański Bóg?
Dziś porozmawiamy na temat kontrowersyjnego pytania "Kim jest Allah?" Czy jest to muzułmański Bóg na wyłączność, czy też może żydzi i chrześcijanie też mają do niego prawo? Dowiedzmy się!
Monoteizm jest tłumaczony jako wiara w Jednego Boga i termin ten oznacza rodzaj wiary, który jest przeciwieństwem do wiary w wielu bogów albo mieszanki wiary w bogów, duchy i inne siły wyższe. Judaizm, chrześcijaństwo i islam mają monoteistyczne pochodzenie, ale nie są jedynymi wyznaniami uznającymi Jednego Boga. Sikhizm i niektóre rodzaje hinduizmu również uznają Jednego Boga. Dlaczego zatem judaizm, chrześcijaństwo i islam są często wspominane w kontekście jedynych monoteistycznych religii? W dużej mierze bierze się to z treści, którą dzielą w swoich świętych księgach: Koranie, Biblii i Torze, tuż obok wiary w proroków i Boże Objawienie. Każda z tych trzech religii, zwanych abrahamowymi, wierzy w Abrahama jako pierwszego proroka. Judaizm, najstarsza z nich, liczy około 3500 lat. Dostępne nam dowody historyczne pokazują różnorodność wierzeń w tamtym czasie i przełomowe nawołanie do zrozumienia, że Bóg, Jedyna siła i potęga, zawarł umowę z Abrahamem, a także ponowił ją z Mojżeszem w czasach rządów Faraona. Ostatecznie Mojżesz wyprowadził żydów z niewoli do Ziemi Obiecanej. Objawione zostało mu Dziesięć Przykazań początkując fragment Tory będący powtórzonym przez różnych proroków na przestrzeni wielu pokoleń.
Co do chrześcijaństwa, odłączyło się ono od judaizmu opierając się na życiu i naukach Jezusa z Nazaretu, żydowskiego kaznodziei urodzonego i dostastającego w Palestynie w okolicach 4 - 6 r. p.n.e. Ostatecznie rozwinęło się do wiary w Jezusa jako syna Boga i zbawcy wszystkich, którzy uwierzą w niego i w Biblię. Do żydowskiego Starego Testamentu dodano również Nowy Testament. Konwersja do tej wiary była o wiele prostsza niż do judaizmu, w związku z czym chrześcijaństwo stało się bardzo uniwersalnym wyznaniem. W szybkim czasie pojawiło się w centrum Rzymu, a stamtąd w Konstantynopolu, co zapoczątkowało nadal istniejący silny nurt chrześcijaństwa w świecie arabskim, posiadającym niektóre z najstarszych kościołów, w których prowadzi się msze w języku aramejskim, języku Jezusa.
Islam jest najmłodszą z tych religii, pojawił się w około 610 r.n.e. Prorok Muhammad głosił Objawienia Boże przekazane mu przez Archanioła Gabriela. Jego nauki opierają się na treści Koranu popartej hadisami, czyli autentycznymi naukami Proroka. Islam odziedziczył i odświeżył wiarę w Abrahama jako osobę kluczową w powrocie do monoteizmu i odrzuceniu wielobóstwa. Niemożliwym jest znalezienie trzech innych wyznań, które tworzyłyby tak bliskie pokrewieństwo opierające się na objawieniach monoteistycznych. Wszystkie trzy dzielą ten sam model przywódcy natchnionego przez Stwórcę do głoszenia wiary w Jednego Boga tak, jak robili to prorocy przed nimi. Wszystkie trzy walczą z obecnymi w ich czasie standardami i okazują się zwycięskie w propagowaniu wiary w Boga. Wszystkie trzy nawiązują do wiary z przeszłości poszerzając i korygując jej przesłanie. Każda z nich oferuje wierzącym księgę jako wyznacznik ich drogi życiowej. Z tak silną symetrią niedziwnym jest, że są widziane jako kontynuacja tego samego przekazu i tym samym rozumiane jako nawołujące do wiary w tego samego Jedynego Boga.
Podczas gdy Stary Testament nazywa Boga "Elohim, "Jahwe" a także używa jeszcze innych imion, zarówno chrześcijańskie jak i muzułmańskie księgi często używają arabskiego odpowiednika słowa Bóg: "Allah". Imię to jest powszechnie używane przez muzułmanów. Bóg jest określony wieloma imionami w tekście Koranu celem podkreślenia niesamowitych zdolności i atrybutów Allah(a). Dokładniej, muzułmanie znają 99 imion, np Stwórca, Król, Sędzia, Światło itd. Ale czy Allah jest na wyłączność muzułmanów? Co ciekawe, słowo "Allah" było używane na pustyniach Arabii na długo przed głoszeniem islamu przez Muhammada. Wg angielskiego słownika imion Allah oznacza "Istnienie Tego, który jest niezbędny, tylko Jego, kumulującego wszystkie atrybuty doskonałości, imię należące się prawdziwemu Bogu."
Jest ono znane nam z poezji sprzed czasów islamu, a także starożytnych opisów Arabii. Imieniem ojca Proroka Muhammada, który zmarł przed jego narodzinami, było Abdullah, imię popularne po dziś dzień. Oznacza ono "Sługę Boga". Nawet koncept wiary w wielobóstwo przed islamem opierał się na próbie dotarcia do Allah, wierząc tym samym, że ludzie nie zasługują na bezpośrednie połączenie z Bogiem (więc potrzeba im pośredników). Jak mówi Koran: "A ci, którzy sobie wzięli opiekunów poza nim: "My czcimy ich tylko dlatego, ażeby oni przybliżyli nas do Boga." (39:3)
Nieprawidłowym jest zatem twierdzić, że muzułmanie wymyślili słowo "Allah" albo koncept Allah jako Boga. Język odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu skąd wzięło się tyle nieporozumień w stosunku do słowa Allah, jest ono również używane przez chrześcijan i żydów posługujących się językiem arabskim. Możesz to sprawdzić poprzez otwarcie arabskiej Biblii. Co więcej, aramejskie słowo El jest podobne do hebrajskiego Elah (liczba pojedyncza słowa Elohim) i przypominają arabskie słowo Allah.
Podobieństwa w każdym z tych trzech języków wskazują na ich wspólne pochodzenie - powstały one niedaleko od siebie jako aramejski, hebrajski i arabski: języki semickie. Idąc dalej, uniwersalne nauki islamu rozprzestrzeniły się wdłuż i wszerz, zaadaptowane w państwach o różnych językach. Niemniej, ponieważ praktykę islamu zachowano ściśle w języku arabskim (modlitwa, recytacja Koranu), niezależnie od tego, w czyim wykonaniu; muzułmanie używają słowa Allah w odniesieniu do Boga nawet jeśli nie znają arabskiego. Jest to zilustrowane w wersie Koranu 14:4 "My wysyłaliśmy posłańców przemawiających tylko językiem swojego ludu, aby mogli jasno tłumaczyć." Muzułmanie i niemuzułmanie dzielą termin Allah w różnych miejscach na świecie. Na Malcie ludzie określają Boga "Allah" ze względu na wpływ arabskiego na lokalny język. W innych językach określenia Boga również są uniwersalne. Np Francuzi używają słowa "Dieu", zaś Hiszpanie "Dios" - koncept Boga jest ten sam, jedynie różne języki. Tym samym ta sama zasada stosowana jest wobec słowa Allah. Islam sam w sobie zauważa, że Bóg muzułmanów jest tym samym Bogiem, którego czczą żydzi i chrześcijanie, jak czytamy w Koranie (2:136): "Powiedzcie: "My wierzymy w Boga i w to, co nam zostało zesłane, i w to, co zostało zesłane Abrahamowi, Isma`ilowi i Izaakowi, Jakubowi i pokoleniom; i w to, co zostało dane prorokom od ich Pana. My nie robimy żadnej różnicy między nimi i poddajemy się Jemu całkowicie" a także 3:3 : "Bóg! Nie ma boga; jak tylko On - Żyjący, Istniejący! On tobie zesłał Księgę z prawdą, stwierdzając prawdziwość tego, co już było przed nią. On zesłał niegdyś Torę i Ewangelię."
Monoteizm jest tłumaczony jako wiara w Jednego Boga i termin ten oznacza rodzaj wiary, który jest przeciwieństwem do wiary w wielu bogów albo mieszanki wiary w bogów, duchy i inne siły wyższe. Judaizm, chrześcijaństwo i islam mają monoteistyczne pochodzenie, ale nie są jedynymi wyznaniami uznającymi Jednego Boga. Sikhizm i niektóre rodzaje hinduizmu również uznają Jednego Boga. Dlaczego zatem judaizm, chrześcijaństwo i islam są często wspominane w kontekście jedynych monoteistycznych religii? W dużej mierze bierze się to z treści, którą dzielą w swoich świętych księgach: Koranie, Biblii i Torze, tuż obok wiary w proroków i Boże Objawienie. Każda z tych trzech religii, zwanych abrahamowymi, wierzy w Abrahama jako pierwszego proroka. Judaizm, najstarsza z nich, liczy około 3500 lat. Dostępne nam dowody historyczne pokazują różnorodność wierzeń w tamtym czasie i przełomowe nawołanie do zrozumienia, że Bóg, Jedyna siła i potęga, zawarł umowę z Abrahamem, a także ponowił ją z Mojżeszem w czasach rządów Faraona. Ostatecznie Mojżesz wyprowadził żydów z niewoli do Ziemi Obiecanej. Objawione zostało mu Dziesięć Przykazań początkując fragment Tory będący powtórzonym przez różnych proroków na przestrzeni wielu pokoleń.
Co do chrześcijaństwa, odłączyło się ono od judaizmu opierając się na życiu i naukach Jezusa z Nazaretu, żydowskiego kaznodziei urodzonego i dostastającego w Palestynie w okolicach 4 - 6 r. p.n.e. Ostatecznie rozwinęło się do wiary w Jezusa jako syna Boga i zbawcy wszystkich, którzy uwierzą w niego i w Biblię. Do żydowskiego Starego Testamentu dodano również Nowy Testament. Konwersja do tej wiary była o wiele prostsza niż do judaizmu, w związku z czym chrześcijaństwo stało się bardzo uniwersalnym wyznaniem. W szybkim czasie pojawiło się w centrum Rzymu, a stamtąd w Konstantynopolu, co zapoczątkowało nadal istniejący silny nurt chrześcijaństwa w świecie arabskim, posiadającym niektóre z najstarszych kościołów, w których prowadzi się msze w języku aramejskim, języku Jezusa.
Islam jest najmłodszą z tych religii, pojawił się w około 610 r.n.e. Prorok Muhammad głosił Objawienia Boże przekazane mu przez Archanioła Gabriela. Jego nauki opierają się na treści Koranu popartej hadisami, czyli autentycznymi naukami Proroka. Islam odziedziczył i odświeżył wiarę w Abrahama jako osobę kluczową w powrocie do monoteizmu i odrzuceniu wielobóstwa. Niemożliwym jest znalezienie trzech innych wyznań, które tworzyłyby tak bliskie pokrewieństwo opierające się na objawieniach monoteistycznych. Wszystkie trzy dzielą ten sam model przywódcy natchnionego przez Stwórcę do głoszenia wiary w Jednego Boga tak, jak robili to prorocy przed nimi. Wszystkie trzy walczą z obecnymi w ich czasie standardami i okazują się zwycięskie w propagowaniu wiary w Boga. Wszystkie trzy nawiązują do wiary z przeszłości poszerzając i korygując jej przesłanie. Każda z nich oferuje wierzącym księgę jako wyznacznik ich drogi życiowej. Z tak silną symetrią niedziwnym jest, że są widziane jako kontynuacja tego samego przekazu i tym samym rozumiane jako nawołujące do wiary w tego samego Jedynego Boga.
Podczas gdy Stary Testament nazywa Boga "Elohim, "Jahwe" a także używa jeszcze innych imion, zarówno chrześcijańskie jak i muzułmańskie księgi często używają arabskiego odpowiednika słowa Bóg: "Allah". Imię to jest powszechnie używane przez muzułmanów. Bóg jest określony wieloma imionami w tekście Koranu celem podkreślenia niesamowitych zdolności i atrybutów Allah(a). Dokładniej, muzułmanie znają 99 imion, np Stwórca, Król, Sędzia, Światło itd. Ale czy Allah jest na wyłączność muzułmanów? Co ciekawe, słowo "Allah" było używane na pustyniach Arabii na długo przed głoszeniem islamu przez Muhammada. Wg angielskiego słownika imion Allah oznacza "Istnienie Tego, który jest niezbędny, tylko Jego, kumulującego wszystkie atrybuty doskonałości, imię należące się prawdziwemu Bogu."
Jest ono znane nam z poezji sprzed czasów islamu, a także starożytnych opisów Arabii. Imieniem ojca Proroka Muhammada, który zmarł przed jego narodzinami, było Abdullah, imię popularne po dziś dzień. Oznacza ono "Sługę Boga". Nawet koncept wiary w wielobóstwo przed islamem opierał się na próbie dotarcia do Allah, wierząc tym samym, że ludzie nie zasługują na bezpośrednie połączenie z Bogiem (więc potrzeba im pośredników). Jak mówi Koran: "A ci, którzy sobie wzięli opiekunów poza nim: "My czcimy ich tylko dlatego, ażeby oni przybliżyli nas do Boga." (39:3)
Nieprawidłowym jest zatem twierdzić, że muzułmanie wymyślili słowo "Allah" albo koncept Allah jako Boga. Język odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu skąd wzięło się tyle nieporozumień w stosunku do słowa Allah, jest ono również używane przez chrześcijan i żydów posługujących się językiem arabskim. Możesz to sprawdzić poprzez otwarcie arabskiej Biblii. Co więcej, aramejskie słowo El jest podobne do hebrajskiego Elah (liczba pojedyncza słowa Elohim) i przypominają arabskie słowo Allah.
Podobieństwa w każdym z tych trzech języków wskazują na ich wspólne pochodzenie - powstały one niedaleko od siebie jako aramejski, hebrajski i arabski: języki semickie. Idąc dalej, uniwersalne nauki islamu rozprzestrzeniły się wdłuż i wszerz, zaadaptowane w państwach o różnych językach. Niemniej, ponieważ praktykę islamu zachowano ściśle w języku arabskim (modlitwa, recytacja Koranu), niezależnie od tego, w czyim wykonaniu; muzułmanie używają słowa Allah w odniesieniu do Boga nawet jeśli nie znają arabskiego. Jest to zilustrowane w wersie Koranu 14:4 "My wysyłaliśmy posłańców przemawiających tylko językiem swojego ludu, aby mogli jasno tłumaczyć." Muzułmanie i niemuzułmanie dzielą termin Allah w różnych miejscach na świecie. Na Malcie ludzie określają Boga "Allah" ze względu na wpływ arabskiego na lokalny język. W innych językach określenia Boga również są uniwersalne. Np Francuzi używają słowa "Dieu", zaś Hiszpanie "Dios" - koncept Boga jest ten sam, jedynie różne języki. Tym samym ta sama zasada stosowana jest wobec słowa Allah. Islam sam w sobie zauważa, że Bóg muzułmanów jest tym samym Bogiem, którego czczą żydzi i chrześcijanie, jak czytamy w Koranie (2:136): "Powiedzcie: "My wierzymy w Boga i w to, co nam zostało zesłane, i w to, co zostało zesłane Abrahamowi, Isma`ilowi i Izaakowi, Jakubowi i pokoleniom; i w to, co zostało dane prorokom od ich Pana. My nie robimy żadnej różnicy między nimi i poddajemy się Jemu całkowicie" a także 3:3 : "Bóg! Nie ma boga; jak tylko On - Żyjący, Istniejący! On tobie zesłał Księgę z prawdą, stwierdzając prawdziwość tego, co już było przed nią. On zesłał niegdyś Torę i Ewangelię."
Te wersy obalają błędnie przyjęte powszechnie twierdzenie jakoby muzułmanie czczili innego Boga. Muzułmanie oddają cześć Bogu Noego, Abrahama, Mojżesza, Solomona i Jezusa. Zaledwie koncept otaczający Boga jako Siłę Wyższą jest inny. Żydzi jak i muzułmanie odrzucają koncept Trójcy i Wcielenia Bożego, muzułmanie zaś wierzą, że islam przyszedł po to, by naprawić zmienione z czasem wierzenia. Niestety wygląda na to, że nie wszyscy to rozumieją; w 2013 sąd malezyjski zakazał używania terminu Allah niemuzułmanom nawet w odniesieniu do ich własnej wiary. Chrześcijanie, Sikhowie i inni wykłócali się o prawo do używania go, jako że robili to na długo przed powstaniem państwa Malezja, zatem nie ma ono prawa do ograniczania ich w ten sposób.
Nieco później, w 2015 roku, Ewangelicki College i Instytut Wheaton, stojący na czele w naukach teologii chrześcijaństwa, przymusił jedną z profesorek, Dr Larycję Howlings, do opuszczenia miejsca pracy, ze względu na (jak to opisali) "niestabilność zachowania pod względem nauczanej doktryny" po tym jak w ramach okazania solidarności muzułmanom założyła hidżab, mówiąc, że są oni Ludźmi Księgi, tak jak i chrześcijanie, wierzymy w tego samego Boga. Wheaton skrytykowali jej podejście i "zasugerowali poświęcenie większej ilości czasu na zrozumienie konsekwencji teologicznych jej ostatniego publicznego przemówienia" co rozpętało spore zamieszanie. Zachowanie pracodawcy Howlings naraziło nadszarpane już relacje chrześcijańsko-muzułmańskie na niepotrzebny konflikt. Oba te przykłady pokazują, że portretowanie konceptu Boga jest w ciągu dalszym pewnego rodzaju własnością tych, którzy uznają się za reprezentantów swoich religii. Niemniej, słowa Allah, Bóg, Elohim itd są lokalnymi odpowiednikami jednego konceptu i są wymienne.
Ostateczne pytanie dla praktykujących muzułmanów to zrozumienie konceptu Boga bez żadnych towarzyszy, nieporozumień i niedomówień. Jak Allah mówi w Koranie: "Chwała Bogu, Panu Światów" (1:2). Zarówno jak w przypadku Wheaton, jak i generalnej opinii publicznej zauważymy, że niezrozumienie islamu doprowadziło do przypisywania muzułmanom zupełnie oddzielnej od chrześcijaństwa i judaizmu wiary. Anty-muzułmańskie rządy wykupują kampanie bazujące na strachu przez nieznanym i przedstawiają islam jako religię obcą i sprzeczną z wartościami społeczeństw Zachodu. Rozwiewając owe nieporozumienie osiągniemy wiele, demonstrując, że islam uważa się za rozszerzoną wersję judaizmu i chrześcijaństwa. Monoteizm jest zatem podstawowym ogniwem harmonii pomiędzy muzułmanami, żydami i chrześcijanami. Dla muzułmanów częścią wiary jest podkreślanie podobieństw między tymi wyznaniami, wzmacnianie harmonii i korzystanie z uroków bycia obok siebie, jako że Allah mówi w Koranie (3:64): "Powiedz:"O ludu Księgi! Dochodźcie do słowa jednakowego dla was i dla nas:
abyśmy nie czcili nikogo innego, jak tylko Boga, abyśmy nie dodawali Jemu niczego za współtowarzyszy i aby jedni z nas nie brali sobie innych jako panów, poza Bogiem."
Ostateczne pytanie dla praktykujących muzułmanów to zrozumienie konceptu Boga bez żadnych towarzyszy, nieporozumień i niedomówień. Jak Allah mówi w Koranie: "Chwała Bogu, Panu Światów" (1:2). Zarówno jak w przypadku Wheaton, jak i generalnej opinii publicznej zauważymy, że niezrozumienie islamu doprowadziło do przypisywania muzułmanom zupełnie oddzielnej od chrześcijaństwa i judaizmu wiary. Anty-muzułmańskie rządy wykupują kampanie bazujące na strachu przez nieznanym i przedstawiają islam jako religię obcą i sprzeczną z wartościami społeczeństw Zachodu. Rozwiewając owe nieporozumienie osiągniemy wiele, demonstrując, że islam uważa się za rozszerzoną wersję judaizmu i chrześcijaństwa. Monoteizm jest zatem podstawowym ogniwem harmonii pomiędzy muzułmanami, żydami i chrześcijanami. Dla muzułmanów częścią wiary jest podkreślanie podobieństw między tymi wyznaniami, wzmacnianie harmonii i korzystanie z uroków bycia obok siebie, jako że Allah mówi w Koranie (3:64): "Powiedz:"O ludu Księgi! Dochodźcie do słowa jednakowego dla was i dla nas:
abyśmy nie czcili nikogo innego, jak tylko Boga, abyśmy nie dodawali Jemu niczego za współtowarzyszy i aby jedni z nas nie brali sobie innych jako panów, poza Bogiem."
Tłumaczenie: V. Oszczanowska