Czy muzułmanin może posiadać seksualną niewolnicę w obecnych czasach?

Niewolnictwo nie zostało zapoczątkowane przez islam.

Nie będzie wielką przesadą stwierdzić, że niewolnictwo jest prawdopodobnie tak stare i odległe, jak samo prowadzenie wojen, ponieważ jest tego konsekwencją. Wojna sprawia, że mężczyźni stają się surowi. Człowiek, który w normalnych warrunkach nie może znieść widoku krwi, na wojnie może przelać krew setek ludzi. A tych, którzy nie zgineli brano w niewolę, jako jeńców wojennych. Niektórych stracono, innych uwolniono za okupem, a resztę zniewolono, odbierając im wszelkie prawa. Stawali się własnością zwycięzców.

Kiedy islam pojawił się i zaczął zdobywać coraz więcej zwolenników, jego potęga została zakwestionowana przez jego przeciwników - pojawiła się potrzeba rozpoczęcia przez nich wojny. W tym okresie niewolnictwo było międzynarodowym zwyczajem, w tym również wśród Arabów z okresu ignorancji. Gdyby Allah Subhana Wa Tala rozkazał natychmiastowe zniesienie niewolnictwa spowodowałoby to chaos wśród ludu arabskiego. W związku z tym należało wprowadzić proces stopniowej ekstrypacji. Co więcej, gdyby muzułmanie uwolnili wszystkich swoich jeńcow z wrogich plemion, naraziliby się na ich zemstę, co przełożyłoby się na spadek muzułmańskiej siły militarnej, dając ogrormną przewagę siłą wroga. Dochodzi do tego taktyka wojenna, dyplomacja i zniewolenia więźniów w celu utrzymania równowagi.

W okresie dżihadu ( islamskich wojen ), wśród jeńców wojennych, znalazły się także kobiety. Muzułmańscy wojownicy otrzymywali je jako część łupu wojennego, po powrocie na terytorium islamu. Każdy żołnierz był wówczas uprawniony do utrzymywania stosunków tylko z niewolnicą, do której otrzymał prawo własności, a nie z niewolnicami, które nie były w jego posiadaniu. To prawo własności zostało nadane przez Ameerul Mu'mineen (Głowa Państwa Islamskiego). Właściciel niewolnicy był uprawniony do współżycia z nią.

Możemy odbierać kopulację z kobietą, która nie jest legalną żoną mężczyzny za rzecz niesmaczną, ale kiedy szariat ( prawo Boga ) uczyni pewną czynność halal to bez względu na nasze subiektywne odczucia, czy przemawia to do naszego gustu, czy nie, czy dostrzeżemy w tym mądrość Allah Subahan Wa Tala, czy też nie - musimy to szanować, bo w przeciwnym razie staniemy się hipokrytami.

Konieczne jest, aby muzułmanin był zaznajomiony z prawami szariatu, ale nie jest konieczne, aby zgłębiał się w każdy aspekt prawa by pojąć jego sens, gdyż może stać się tak, że wykracza to ponad jego intelekt.

Allah Ta'ala powiedział w Koranie:

"Wa maa ooteetum min al-ilm illaa qaleelan", co mniej więcej oznacza „Otrzymałeś bardzo małą porcję wiedzy”.

Jeśli ktoś nie potrafi zrozumieć, ani dostrzec mądrości w jakimkolwiek zagadnieniu prawa szariatu, nie może uważać tego za winę szariatu ( Broń Boże ). Jest to wina jego percepcji i braku zrozumienia.

Niemniej jednak mądrość leżąca u podstaw pozwolenia udzielonego przez Shariat na stosunek seksualny z niewolnicą jest następująca:

Muzułmanin otrzymuje prawne pozwolenie na posiadanie niewolnicy od Ameerul - Mu'mineen ( islamski głowa państwa), co daje mu legalną możliwość współżycia z niewolnicą będącą w jego posiadaniu, tak jak ceremonia ślubna zezwala mu na współżycie z żoną. Innymi słowy, to posiadanie prawne niewolnicy jest w istocie zastępstwem ceremonii małżeńskiej.

Wolnej kobiety nie można traktować w ten sposób. Nie można jej sprzedać, czy kupić.

Szariat ustanowił ceremonię ślubną ( Nikah), podczas której następuje potwierdzenie i zgoda kobiety, co daje mężczyźnie prawo do odbycia stosunku z nią.

Niewolnicę można posiąść, kupić i sprzedać, dlatego prawo posiadania zastępuje ceremonię nikah, upoważniając właściciela niewolnicy do kopulacji z nią.

Podobny przykład można znaleźć w uboju zwierząt:

Po formalnym procesie uboju, w którym wymawia się "Bismillahi Allahu Akbar' mięso kozy, krowy itd. staje się halal - legalne do spożycia, podczas gdy ryba staje się 'halal' jedynie przez 'posiadanie' -złowienie jej, co zastępuje ubój rytualny.

Innymi słowy, tak jak wyłowienie ryby z wody czyni ją dla nas halal do spożycia bez odprawiania formalnego procesu uboju rytualnego, w ten sam sposób posiadanie niewolnicy czyni ją halal w celu współżycia bez inicjonowania formalnej ceremonii ślubej.

Krótko mówiąc, pozwolenie na współżycie z niewolnicą nie było czymś barbarzyńskim ani niecywilizowanym; wręcz przeciwnie, było prawie tak dobre, jak ceremonia ślubna. W rzeczywistości posiadanie niewolnicy pod wieloma względami przypomina ceremonię ślubną i obie mają ze sobą wiele wspólnego. Jedno z podobieństw jest takie, że tak jak wolna kobieta nie może mieć dwóch mężów jednocześnie, tak niewolnica nie może być wykorzystywana do współżycia przez dwóch właścicieli.

Innym podobieństwem jest to, że wolna kobieta, której małżeństwo jest na krawędzi, nie może poślubić innego mężczyzny, dopóki jej poprzednie małżeństwo nie zostanie unieważnione przez rozwód itp.

Przez rozbieżności między mężem i żoną małżeństwo czasami osiąga etap, w którym staje się praktycznie niemożliwe do kontynuowania, w wyniku czego następuje rozwód w celu zniesienia więzi małżeńskich. Podobnie, jeśli niewolnica była wcześniej zamężna na terytorium wroga z niemuzułmaninem, a następnie zostaje schwytana bez męża, to żadnemu muzułmaninowi nie wolno utrzymywać z nią stosunków, dopóki jej poprzednie małżeństwo nie zostanie unieważnione. Nie wolno obcować z kobietą, której mąż również trafia do niewoli.

Kolejnym podobieństwem między nimi jest to, że tak jak rozwódka musi spędzić okres zwany „Idda”, zanim inny mężczyzna będzie mógł ją poślubić, podobnie niewolnica musi spędzić okres zwany „Istibraa”, zanim jej nowy właściciel będzie mógł nawiązać związek z nią.

Kolejnym podobieństwem między małżeństwem a posiadaniem niewolnicy jest to, że tak jak żona staje się zależna od męża, a on musi zapewnić jej dom, jedzenie i ubranie, tak niewolnica staje się zależna od swojego właściciela, a on musi zapewnić jej dom, jedzenie i ubranie.

Jeszcze innym podobieństwem jest to, że tak jak małżeństwo sprawia, że bliskie krewne żony są haram dla męża; tj. nie może on ożenić się z jej matką, babcią, siostrą itp., podobnie w przypadku niewolnicy, jej bliskie krewne stają się Haraam dla jej właściciela.

Przy tych wszystkich podobieństwach nie ma sensu uważać stosunków seksualnych z niewolnicą za rzecz niesmaczną, podczas gdy seks z żoną nie jest uważane za niesmaczny.

Pytanie, które wciąż może pojawić się, brzmi:

Dlaczego właściciel niewolnicy nie poślubia jej przed nawiązaniem z nią stosunków seksualnych?

Cóż, jest to niewykonalne z powodu kilku zawiłych szczegółów.

Po pierwsze, wiemy, że mężczyzna musi dać Mahr (posag-pieniądze) swojej narzeczonej.

Święty Koran mówi:

"A żonom dajcie wynagrodzenie, albowiem doznaliście od nich przyjemności; to jest przepis prawny. " 4:24 Koran, interpretacja - tłumaczenie

Tak więc mahr jest postawowych warunkiem zawarcia nikah.

Niewolnica nie ma prawa do posiadania żadnego mienia, tj nie może niczego posiadać na własność. Wszystko, włączając w to jej ubranie jest własnością jej właściciela.

Dlatego, przyjmując mahr, nie może stać się jego właścicielką, ponieważ nie ma prawa własności.

Dlatego właściciel stałby się płatnikiem, a także odbiorcą mahr'u, co jest pozbawione sensu.

Właściciel nie może się pobrać ze swoją niewolnicą, ale może jej ofiarować wolność i wtedy dokonać nikah.

Chociaż sam właściciel nie może się pobrać ze swoją niewolnicą, bez ofiarowania jej wolności, to może zezwolić jej na małżeństwo z kimś innym, kto nie jest muzułmaninem. Po ślubie, właściciel nie może już uprawiać seksu z zamężną niewolnicą.

To udowadnia nam, że rola niewolnicy nie jest sprowadzana do bycia zabawką seksualną.

Islam zapewnił niewolnicom więcej praw, w porównaniu do statusu niewolnic w innych państwach, gdzie były one zbiorowo gwałcone i poniżane. Ta koncesja tworzyła często atmosferę miłości i harmonii między dziewczyną, a jej właścicielem.


Rasulullah (Sallallahu Alayhi Wasallam) nakazywał swoim zwolennikom traktować niewolników delikatnie, a przede wszystkim, aby traktować ich jak członków rodziny; a nie jak wyrzutków lub podludzi, błąkających się bez domu po ulicach. Takie traktowanie zmusiłoby ich do podjęcia się złych zawodów, jak prostytucja. Tak działo się w przypadku kobiet podczas pierwszej wojny światowej w 1914 roku. Tymczasem islamie traktowanie niewolnic - jeńców wojennych płci żeńskiej doprowadziło do udoskonalenia ich ogólnego życia społecznego.


Historia udowodniła, że islam nie zachęcał do brania ludzi w niewolę, a zachęcał do uwolnienia ich.

Rasulullah Sallallahu Alayhi Wasallam powiedział, że: "Ktokolwiek wyzwoli muzułmańskiego niewolnika, Pan wykupi jego wszystkie kończyny - w rekompensacie za wszystkie kończyny niewolnika, intymne części za intymne - od Ognia Piekielnego."

"Jeśli niewolnica zajdzie w ciążę ze swoim właścicielem i urodzi jego dziecko to po śmierci właściciela otrzyma wolność.

Ponadto wyzwolenie niewolnika niweluje wiele naszych błędów i grzechów, co było kolejną zachętą do wyekstrahowania niewolnictwa.


Rasulullah Sallallahu Alayhi Wasallam nauczał również, że ktokolwiek nauczy dobrych manier swojej niewolnicy, okaże jej uprzejmość i zagwarantuje dobrą edukacją, a potem uwolni ją i poślubi, dla niego jest podwójna nagroda. Te zachęcające nauki służyły jako zachęta w kierunku emancypacji niewolników i niewolnic i stało się to tysiąc lat wcześniej, niż niemuzułmański świat zrozumiał, że jest to niegodziwe.


Rasulullah Sallallahu Alayhi Wasallam uwolnił 63 niewolników.

Hazrat Abu Bakr Radhiallahu Anhu uwolnił 63 niewolników.

Hazrat Abdur-Rahman Bin Auf Radhiallahu Anhu 30 000 niewolników.

Hazrat Hakim Bin Huzam Radhiallahu Anhu 100 niewolników.

Hazrat Abbas Radhiallahu Anhu 70 niewolników.

Hazrat Ayesha Radhiallahu Anha 69 niewolników.

Hazrat Abdullah Bin Umar Radhiallahu Anhu 100 niewolników.

Hazrat Uthman Radhiallahu Anhu uwalniał jednego niewolnika w każdy piątek, a głosił że uwolnił każdego niewolnika, który wykonał modlitwy z pokorą.

Hazrat Zul-Kah Radhiallahu Anhu uwolnił 8 000 niewolników w ciągu jednego dnia.


Hazrat Umar Radhiallahu Anhu ustanowił pewne prawa podczas swojego kalifatu, które doprowadziły do emancypacji tysięcy niewolników. Niektóre z nich to:

1. Wyzwolił wszystkie plemiona apostatów, które zostały zniewolone podczas kalifatu Hazrat Abu Bakr Radhiallahu Anhu.

2. Zimmi (chroniony niemuzułmanin w państwie islamskim) nie powinien być zniewolony.

3. Arabowie nie mogą być zniewoleni.

4. Ci, którzy zostali zniewoleni w dniach ignorancji (przed pojawieniem się islamu) mogli wykupić się z niewoli, płacąc swoją wartość właścicielom, niezależnie czy dostali na to zgodę czy nie


W wyniku wszystkich tych przepisów pojawił się okres w którym niewolnictwo przestało całkowicie istnieć . Ale oczywiście, to był proces, trwający kilkaset lat.

Rasulullah Sallalahu Alayhi Wasallam nauczał swoich zwolenników, że powinni traktować niewolników z życzliwością, a w przypadku ich choroby trzeba się o nich tak samo troszczyć i ich leczyć.

Ponieważ jest to istotne dla poruszonego wątku, byłoby właściwe wspomnieć tutaj, że Rasulullah Sallalahu Alayhi Wasallam miał również 4 niewolnice. Jedną z nich była Hazrat Maria Qibtiyya Radhiallahu Anha, która była matką syna Rasulullah Sallalahu Alayhi Wasallama - Ibrahima Alayhis Salaam, który zmarł jako niemowle. Innymi niewolnicami były: Hazrat Rayhaan Binte Samoon; Hazrat Nafisa, a imię czwartej nie zostało odnotowane na kartach historii.

Pozostaje pytanie, czy niewolnictwo nadal jest legalne w świecie islamu i czy można je z powodzeniem wdrożyć w obecnym wieku?

Cóż, w dzisiejszym świecie islamskim nie ma rozpowszechnienia zezwalającego na wnowienie niewolnictwa i byłoby to trudne do wprowadzenia w życie ze względu na surowe wytyczne szariatu.

Po pierwsze, więźniowie muszą zostać schwytani podczas dżihadu ( jihaad) w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Gdyby prawdziwy dżihad miałby gdzieś miejsce, i jakieś nieislamskie państwo najechałoby kraj muzułmański, to nadal istnieje szereg innych praw i warunków, których należy przestrzegać w obecnym czasie i wieku.

Zgodnie z prawem islamskim jedna piąta łupu musi być najpierw rozdana potrzebującym, sierotom itp. Pozostałe cztery piąte należy rozdać żołnierzom, którrzy brali udział w wojnie. A dystrybucja niewolników może nastąpić dopieto po wprowadzeniu łupu na terytorium państwa muzułmańskiego.

Ameerul-Mu’mineen (głowa Państwa Islamskiego) pozostaje strażnikiem więźniarek, dopóki nie przydzieli ich żołnierzom. Dopiero gdy żołnierzowi zostanie przydzielona niewolnica i stanie się jej legalnym właścicielem, stanie się jego legalną własnością. Po spędzeniu przez nią okresu zwanego „Istibraa”, który jest upływem jednej miesiączki, jej właściciel może mieć z nią stosunek seksualny. Po zdobyciu niewolnika istnieje również szereg innych praw, które muszą zostać poprawnie wypełnione.

Obecnie prawie żaden kraj islamski nie jest w stanie sprostać wszystkim tym warunkom, w wyniku czego wprowadzenie niewolnictwa w obecnych czasach jest niemożliwe.

Temat niewolnictwa w islamie jest dość obszerny i istnieje więcej punktów odnoszących się do niewolników, które nakreśliło prawo szariatu. Mamy jednak nadzieję, że powyższe informacje będą wystarczające, aby odpowiedzieć na Twoje pytanie.

https://islamqa.org/hanafi/askimam/29160

Tłumaczenie: V. Oszczanowska