Prawdziwa historia Bożego Narodzenia. Jak Jezus został bogiem?
25 grudnia, większość chrześcijan z całego świata będzie obchodzić Boże Narodzenie, czyli dzień upamiętniający narodziny tego, którego uważają za swojego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
O tej porze roku wielu muzułmanów koncentruje się na przypominaniu im o pogańskich korzeniach tych świąt, jednak te argumenty nie brzmią przekonująco. Nawet są tacy, którzy uważają za rzecz właściwą, że pierwsi Ojcowie Kościoła (Katolickiego) przyswoili te pogańskie praktyki popularne wśród mas i nadali im nowe znaczenie, odciągając tym samym od kultu bożków. Nawet w tradycji islamskiej istnieją pewne rytuały, które mają paralele z innymi religiami. Przychodzi mi na myśl Aszura:
Zostało przekazane przez Ibn ’Abbas (oby Allah był z niego zadowolony), że kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) przybył do Medyny, odkrył że poszczą oni w jeden dzień, to jest w dniu Aszura. Powiedzieli: To jest wspaniały dzień; to dzień w którym Allah ocalił Mojżesza i utopił ludzi Faraona, dlatego Mojżesz pościł z wdzięczności dla Allaha. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) odrzekł: „Jestem bliższy Mojżeszowi niż oni są.” I pościł tego dnia oraz zalecił pościć innym. [1]
W innym przekazie, znajdziemy wydarzenie, gdzie towarzysze pytają Proroka (pokój z nim) na temat równoległego istnienia Aszura z innymi religiami Ludzi Księgi:
Ibn ’Abbas przekazał, że Wysłannik Allaha pościł w dniu Aszury i zalecił ludziom robić to samo. Ludzie odrzekli: „ O Wysłanniku Allaha, czy to nie dzień który żydzi i chrześcijanie honorują. Prorok odpowiedział, „ Gdy nadejdzie następny rok, Allah pragnie, abyśmy pościli w dziewiątym i dziesiątym.” [2]
Możemy dostrzec, że Prorok (pokój z nim) nie przyswoił w pełni tych praktyk, ale rozróżnił je poprzez zmianę
podstawowych elementów, w tym przypadku poprzez wybór daty.
Wracając do Bożego Narodzenia, data tego święta to faktycznie błaha rzecz w porównaniu z rzeczywistym pogaństwem, które zakorzeniło się w sercu chrześcijańskiej wiary.
Istnieje o wiele bardziej pożyteczna strategia, którą możemy przyjąć w naszym dała, która wskazuje na wyraźne związki między pogańskimi wierzeniami a podstawowymi doktrynami chrześcijaństwa, takimi jak Trójca. Zamiast skupiać się na dacie Bożego Narodzenia, skupmy się na znalezieniu odpowiedzi „co jest istotą Bożego Narodzenia?”.
Jest to święto narodzin inkarnacji drugiej osoby Trójcy, syna bożego w ciele człowieka. Na tym aspekcie skupimy się w dalszej części artykułu.
By zmierzyć się z teraźniejszością, musimy zrozumieć przeszłość
W celu zrozumienia wpływu pogaństwa na doktrynę Trójcy, musimy wpierw zrozumieć świat w którym narodziło się chrześcijaństwo. Wcześnie naśladowcy Jezusa byli judaistami. Faktem jest, że chrześcijaństwo rozpoczęło się jako ruch w judaizmie. Pierwsi wierzący byli żydami; przestrzegali sabatu, byli obrzezani i oddawali cześć Bogu w świątyni. Jedyną rzeczą, która odróżniała wczesnych „chrześcijan” była wiara że Jezus Mesjasz, został wybrany przez Boga by ten mógł odkupić naród żydowski.
Współcześnie, wielu chrześcijańskich uczonych zgadza się, że autorzy Nowego Testamentu jak Mateusz byli żydowskimi wyznawcami Jezusa. Wpływ judaizmu w Nowym Testamencie jest ważny, ponieważ pomoże zrozumieć poprawnie ten przekaz. Nowy Testament jest pełen terminologii typu: „syn Boga”, i jest współcześnie interpretowany w sposób dosłowny, ale czy jest to poprawne? A co ten zwrot oznaczał w czasach Jezusa?
Język Biblii - Stary Testament
Mojżesz zwraca się do Boga „Ojcze”:
„ Więc tak odpłacać chcesz Panu, ludu głupi, niemądry? Czy nie On twym ojcem, twym stwórcą? „ Pwt 32:6
Anioły są określane jako „synowie” Boga:
„Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży (aniołowie) udawali się … „ Hiob 1:6
Stary Testament posuwa się o krok dalej nazywając Mojżesza bogiem:
„Pan odpowiedział Mojżeszowi ’Oto Ja uczynię cię jakby Bogiem faraona, a Aron, brat twój będzie twoim prorokiem.”
Izraelici również są określeni mianem „bogów”:
„Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy - synami Najwyższego.”
To co możemy wywnioskować po przeczytaniu zaledwie kilku przykładów to to, że taki język był powszechny i traktowany jako przenośnia. Metafora.
Nawet pod koniec pierwszego wieku, ludzie spisujący Nowy Testament mieli świadomość, że Żydzi nadal używają takich przenośni.
W konwersacji między Jezusem i żydowskimi nauczycielami prawa, mówią do niego:
„Wy pełnicie czyny ojca waszego. Rzekli do Niego: Myśmy się nie urodzili z nierządu, jednego mamy Ojca - Boga.”
Ewangelia Łukasza nazywa Adama synem Boga: „syna Enosa, syna Seta, syna Adama, syna Bożego.”
https://wbiblii.pl/szukaj/Łk%203,38
Jezus mówi nawet, że każdy, kto czyni pokój jest dzieckiem Bożym: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”
To określenie nie jest wykorzystywane wyłącznie w odniesieniu do Jezusa. Wyraźnie wskazuje każdą osobę, która wyróżnia się sprawiedliwością i dobrym charakterem przed Bogiem i nic więcej. Skoro bycie synem Boga nie jest takie wyjątkowe, to skąd się wziął pomysł nadania bożych cech Jezusowi?
Sposób myślenia ludzi, którzy otrzymali Ewangelię
Przełom w historii nastąpił wtedy, gdy chrześcijaństwo przestało być małym ruchem judaizmu, a goje (nie Żydzi) zaczęli masowo przyjmować tę wiarę.
Musimy przyjrzeć się pogańskiej kulturze, aby zrozumieć sposób myślenia tamtejszych ludzi, którzy otrzymali przesłanie Nowego Testamentu.
Od czasów Aleksandra Wielkiego, poganie (przyp.tłum: zamiennie dla gojów ) żyli w hellenistycznym (greckim) świecie. Ich ziemie były zdominowane przez Imperium Rzymskie, będące pod dużym wpływem helleńskiej religii, filozofii i kultury. Greccy bogowie i boginie jak: Zeus, Hermes i Afrodyta, mieli swoich rzymskich odpowiedników: Jowisza, Wenus i Dianę. W tej samej manierze (co Grecy) tworzyli świątynie; mieli kapłaństwo i święta poświęcone boginiom-patronom miast, regionów itp. Poza tym, nawet sami władcy byli czczeni jak bogowie.
Dla pogan wywodzących się z politeistycznego środowiska, łatwiej było zaakceptować chrześcijańską koncepcję o „synu Boga”, niż koncepcję monoteizmu: jednego Boga i Jego proroków. Ten sposób myślenia dominuje w Nowym Testamencie.
W Księdze Dziejów Apostolskich mamy incydent, w którym tłumy pogan biorą Pawła za Hermesa, gdy uzdrowił kalekę:
Wyraźnie widzimy, że rzymscy poganie, do których przemawiał Paweł i Barnaba, uznali ich za bogów. I mimo tego, że Paweł zaprzeczał to ludzie trzymali się swoich przekonań: „ Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary. „
Gdyby nawet sam Jezus zaprzeczył, że nie jest Bogiem, to ludzie nie potraktowaliby tego poważnie i trzymaliby się swoich wierzeń i tradycji. To było zbyt mocno w nich zakorzenione.
Teraz widzimy, jak fraza „syn Boży” nabrała innego kontekstu i oddaliła się od tego monoteistycznego, znanego ze Starego Testamentu.
Doktryna Trójcy nie wywodzi się z Pisma Świętego. Została stworzona w skutek wpływu pewnych wierzeń, które panowały w Kościele w pierwszym wieku. Kościół powstał w świecie kultury rzymsko judaistycznej, dlatego aby przetrwać musiał się wyróżnić, jednocześnie czerpiąc z obydwu kultur.
W wypowiedzi historyka i anglikańskiego biskupa John’a Wand’a pada takie stwierdzenie: „ Żyd i Grek spotkali się w Chrystusie.” (przyp.tłum: John William Charles Wand. 1955. The Four Great Heresies, p. 39.)
Powiązania z pogaństwem
Warto zaznaczyć, że wierzenia grecko rzymskie charakteryzowały się opowieściami o bogach spółkującymi z ludźmi, w wyniku czego rodzili się ludzie o nadprzyrodzonych mocach (pół bogowie).
Przeświadczenie, że Bóg mógłby inkarnować się, czy mieć synów-bogów, było w tamtych czasach popularnym przekonaniem na temat rzeczywistości. Sam Zeus odwiedza ludzką kobietę w formie złotego deszczu, i z tego związku powstaje Perseusz, pół bóg. W podobny sposób rodzi się też Herkules. Te historie miały wpływ na powstanie Trójcy Świętej.
Wczesny, chrześcijański apolog Justin Martyr, uważany za świętego w Kościele Katolickim, powiedział, że chrześcijaństwo zapożyczyło koncept z pogańskich wierzeń:
„Kiedy mówimy, że Słowo, nasz nauczyciel, Jezus Chrystus narodził się jako Bóg, został spłodzony bez stosunku, został ukrzyżowany, zmarł, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, nie powtarzamy nic nowego, czy innego, niż to w co wy (poganie) wierzycie na temat tych, których uważacie za synów Jowisza. „ ( Justin Martyr, The First Apology, Chapter 21.)
Na podstawie starożytnych, rzymskich mitów, Jowisz był królem wszystkich bogów. Tutaj, Justin Martyr zwraca się do rzymskich pogan i tłumaczy im, że chrześcijańskie wierzenia na temat Jezusa, syna Boga nie różnią się niczym od ich wierzeń na temat synów Jowisza.
Koncepcja Ojców (Założycieli) Kościoła na temat Trójcy Świętej była kombinacją żydowskiego monoteizmu i pogańskiego politeizmu, co potwierdza świadectwo Grzegorza z Nysy, biskupa z czwartego wieku, który jest czczony jako święty w rzymsko-katolickim i prawosławnym kościele. Był on też jednym z wielkich filozofów w historii formułowania Trójcy. Napisał: Prawda przechodzi pomiędzy tymi dwiema koncepcjami, niszcząc każdą herezję, a jednocześnie akceptując to, co jest dla niej użyteczne (czerpiąc) od każdego. Żydowska koncepcja jest niszczona przez akceptację Słowa i wiarę w Ducha, podczas gdy politeistyczny błąd greckiej szkoły zanika przez jedność natury, która obaliła to wyobrażenie pluralizmu. ( Dr. H Wolfson, The Philosophy of the Church Fathers, pp. 361 – 363.)
Chrześcijańska koncepcja Boga, jak twierdzi Grzegorz z Nysy, nie jest czystym politeizmem Greków, ani czystym monoteizmem Żydów, a kombinacją obu.
Nawet koncepcja pół-boga / boga w ciele człowieka, który zbawia ludzkość nie jest historią nową. Długo przed Jezusem, panował kult władców hellenistycznych - nie było niczym niezwykłym wśród wojskowych i władców politycznych, by wyrażano się o nich jak o istotach boskich, a nawet tak ich traktowano. Wnoszono im świątynie, gdzie urzędowali kapłani; składano za nich ofiary i budowano ich posągi. W Atenach, na ten przykład, zasłynął Demetrios Poliorketes. Na jego cześć napisano słynny hymn.
W czasach przed Jezusem, nie było aż tak trudno otrzymać boskie cechy. Jednym z najbardziej znanych przykładów „bogów” w ludzkiej postaci był przywódca Imperium - Juliusz Cezar. Podajemy inskrypcję napisaną w 49 roku p.n.e , odkryty w mieście Efez ( Iris Sulimani, Diodorus’ Mythistory and the Pagan Mission: Historiography and Culture, p. 288.)
„ Potomek Aresa i Afrodyty. Bóg, który stał się objawieniem. I powszechnym zbawicielem ludzkiego życia. „
Juliusz Cezar był traktowany jako bóg w ciele człowieka, zbawiciel ludzkości. Czy to nie brzmi znajomo?
Wkrótce po jego śmierci jego adoptowany syn i spadkobierca, Oktawiusz, promował historię, że Cezar został wniesiony do nieba, jako bóg. Dlaczego było to dla niego takie ważne? Skoro jego ojciec był prawdziwym bogiem, to czyniło go synem bożym.
Kolejna inskrypcja, która przetrwała do naszych czasów, znaleziona w mieście Halikarnas (współczesna Turcja), która dotyczy Oktawiana Augusta. {Hans-Josef Klauck, Religious Context of Early Christianity: A Guide To Graeco-Roman Religions, p. 296. }
„ … Rodzimy Zeus i Zbawca ludzkiej rasy.”
Oktawian otrzymał przydomek „Divi filius” ( Syn Boga).
Oczywiście to są tytuły używane współcześnie do opisania Jezusa.
A co na to Bóg?
Koran (słowo Boga) potwierdza, że ci, którzy wierzą, że Jezus jest dosłownie synem Boga naśladują koncepcję starożytnych pogan:
„ … a chrześcijanie mówią: ’Mesjasz jest Synem Bożym’. Takie są ich ustne twierdzenia na podobieństwo tego, co mówili niektórzy niewierni przed nami.” Koran 9:30
Allah definiuje relację między ludźmi, nazywając się Stwórcą, a nas stworzeniami / istotami, które stworzył.
„ Zaprawdę, to My stworzyliśmy człowieka i wiemy, co mu podszeptuje jego dusza. Jesteśmy mu przecież bliżsi niż jego tętnica szyjna.” Koran 50:16
Autor: Abu Zakariya
Źródło: https://www.islam21c.com/
https://jamiat.org.za/the-real-christmas-story-how-a-prophet-was-turned-into-a-god/