Jezus • Mesjasz • Zbawiciel
Odpowiedzi udzielił: Ustadh Ali Ataie
Mesjasz (po grecku: Christos) nie oznacza Zbawiciela (po grecku: Soter)
Słowo "mesjasz" w języku hebrajskim (masziah), wywodzi się z tego samego trójstronnego rdzenia jak arabskie m-s-h, oznaczając "pocierać" lub "namaszczać"; oznacza to, że ma specjalną cechę i wywyższony status. Dlatego "mesjasz" nie oznacza "zbawiciela" pod względem językowym; jednak ortodoksyjni ( trynitariańscy) chrześcijanie odczytują jego specjalny przymiot jako zbawiciela (grecki: soter).
To jest chrześcijańska interpretacja. Powinniśmy pamiętać, że cała koncepcja Mesjasza została zapożyczona przez chrześcijan z judaizmu, a następnie gruntownie zinterpretowana na nowo w świetle chrystologii Paulina.
Mesjasz: żydowska koncepcja
Żydzi również nazywają Boga "Ojcem" ( Iz. 64:16), a pobożnych „dziećmi Bożymi” (Psalmy 82:6), i mają koncept ducha świętego ( ruach ha kodesz ). Te pojęcia i koncepcje są dziś znaczeniami niemal wyłącznie chrześcijańskimi, ze względu na to, co post-kolonialiści nazywają imperializmem językowym.
Jednak w judaizmie, Mesjasz nie ma boskiego statusu, nie jest jednorodzony u Boga, nie jest naznaczony mocą opuszczania grzechu; pod każdym względem jest człowiekiem; pojęcia takie jak ojciec i syn są czysto metaforyczne.
Jednak, jego wyjątkową cechą jest to, że zapoczątkuje w okresie globalnego pokoju, i zbierze i zjednoczy wszystkich diasporycznych Żydów pod swoim sztandarem sprawiedliwości. W rzeczy samej, istnieją ortodoksyjni rabini, którzy głoszą, że Mesjasz nie jest człowiekiem; dla wielu jest to raczej „mesjański wiek” lub „mesjański ustrój polityczny", którego oczekują.
Jezus Łukasza nie zmarł za grzech
Należy również zauważyć, że nie wszyscy wcześni chrześcijanie uważali, że Jezus (pokój z nim) umarł za grzechy ludzkości.
W rzeczywistości, większość badaczy Nowego Testamentu twierdzi, że w Ewangelii Łukasza, Jezus jest zbawicielem w podobnym znaczeniu co Mojżesz, jako ten, który uczy nas jak 1) rozpoznać grzech i 2) unikać go. Jezus Łukasza nie umiera za niczyje grzechy; on jest wielkim „proroczym wzorem” którego zalety cierpliwości, współczucia, i poświęcenia muszą być kultywowane w życiu wszystkich, którzy w niego wierzą.
Dla Łukasza, jest to pokuta (teszuwa), która stawia nas w zgodzie z Bogiem, a nie śmiercią jakiegoś zbawiciela.
Na przykład, perykopa Syna Marnotrawnego w Łukaszu 15 demonstruje odwrotne nauki o odkupieniu w zastępstwie; utracony syn opuszcza swoje grzeczne życie ze skruchą, a jego ojciec wita go z otwartymi ramionami. Lekcją jest żal za grzechy, a nie pojednanie.
Szczególny przymiot Jezusa w islamie
Jezus (pokój z nim) jest „zbawicielem” tylko w takim znaczeniu, że jego nauczanie jest środkiem, za pomocą którego przeorientujemy się w stronę Boga; identyczny z Jezusem Łukasza i wszystkimi prorokami w tej kwestii. Jego wyjątkowym przymiotem w oparciu o islam jest to, że zwiastował nadejście ostatniego i najlepszego Wysłannika, Proroka Muhammada, pokój i błogosławieństwo z nim, i powróci pod koniec czasu by zapoczątkować ziemskie królestwo pokoju poprzez pokonanie sił Antychrysta.
Allah wie najlepiej.