Ponadczasowa miłość • Prorok Muhammad ﷺ i jego żona Chadidża

Autor: Habib Ali Al-Jifri 

Chwała Allahowi, a pokój i błogosławieństwo przesyłamy naszemu nauczycielowi Muhammadowi, synu Abdullaha, jak i jego rodzinie, towarzyszom i tym, którzy za nim podążali.

Gdy Prorok ﷺ i Chadidża pobrali się, była ona od niego starsza. Miała 40 lat. Kochała go za jego dobre maniery i szlachetny charakter, prawdomówność i idealne zachowanie względem innych. A on ﷺ dostrzegł w niej: szlachetność, piękno charakteru i moralność. Po ślubie, bardzo się kochali.

Chadidża w pełni zaakceptowała go ze wszystkim co miał, jeszcze przed tym, nim stał się Wysłannikiem Bożym ﷺ. 

Na przykład, po tym jak zatrudniła go jako przedstawiciela handlowego, dostrzegła jego wspaniały charakter, i usłyszała historię o cudownej chmurze, która podążała za nim w podróży, dając schronienie przed słońcem. A po ślubie, olśniła ją szlachetność jego charakteru i wspaniałość miłosierdzia; którym wypełnił go Wszechmogący Bóg, mówiąc: „My posłaliśmy cię (o Muhammadzie) jedynie jako niezrównane miłosierdzie dla wszystkich światów.” Koran 21:107

Tak więc, kochała go bezwarunkowo, złączona z nim sercem, ciałem i duszą. 

W noc, gdy nadeszło pierwsze Boskie objawienie i anioł Gabriel ukazał się przed nim, przepełniony strachem Muhammad ﷺ uciekł do domu, błagając: 'Okryj mnie, okryj mnie, zakryj mnie, zakryj mnie'. Chadidża szybko go okryła; Zauważyła, że jego ciało drży. I pocieszyła go, uspokajając, z całkowitą pewnością i przekonaniem: „Bóg nigdy by cię nie porzucił. Służysz potrzebującym, pocieszasz zmęczonych, utrzymujesz więzi pokrewieństwa i wspierasz ubogich,”. 

Jej serce było pełne podziwu dla tych cnót, których była świadkiem dnia i nocy, i była pewna, że nic złego go nie spotka. Zabrała go do swojego kuzyna Łaraqa bin Nałfala, chrześcijanina z wiedzą i monoteisty, który w okresie wielkiej ignorancji, miał wiele świętych ksiąg. Był w sędziwym wieku. Przyszli do niego w ostatnich dniach przed jego śmiercią. Zapytał Proroka ﷺ „Powiedz mi, o synu mojego brata, co zobaczyłeś?” Prorok ﷺ opisał swoje doświadczenie z pierwszym objawieniem. Łaraqa odrzekł: „O synu mojego brata, to 'Namus' (przyp.tłum: powiernik sekretów Najwyższego Królestwa, anioł przynoszący Święte Objawienie); ten sam który ukazał się Mojżeszowi i Jezusowi. Chciałbym być wystarczająco silny, aby móc cię wesprzeć, gdy lud twój znieważy cię i potępi!” Prorok ﷺ zapytał: „Odrzucą mnie?”, „O synu mojego brata, nie było jeszcze takiego człowieka, który ujawniłby to, co ty ujawniłeś, i nie byłby potraktowany jak wróg!”.

Odtąd, Chadidża zawsze trwała przy nim, dając ze swojego majątku na pomoc w rozpowszechnianiu Misji Proroczej i tym samym ułatwić dobrobyt całej ludzkości. Aż nadszedł czas, gdy przywódcy Kurajszytów w Mekce nałożyli na Proroka ﷺ i jego rodzinę trzy letnie sankcje, zmuszając ich do odcięcia się od reszty społeczności. Embargo obejmowało trzyletni zakaz kupowania, sprzedawania i interakcji z rodziną. Miało na celu wymusić na Proroku ﷺ porzucenie przesłania, jak i zmusić jego rodzinę do porzucenia go, aby wrogowie mogli go zabić.

Sytuacja stała się tak trudna, że byli zmuszeni spożywać liście. Pomimo tych trudności, Chadidża trwała wytrwale przy boku Wysłannika Bożego ﷺ. I wkrótce przed zniesieniem embargo, w ostatnich dniach, zmarła.

W tym samym roku, przed emigracją z Mekki do Medyny, ukochany wuj Proroka ﷺ, Abu Talib, również zmarł. Dlatego nazwano ten okres „Rokiem Smutku”. 

Od tego dnia, aż po moment poznania swego Pana, Prorok ﷺ nigdy nie przestał mówić o swojej żonie, oby Allah był z niej zadowolony. Za każdym razem, gdy jakieś pyszne jedzenie było mu przynoszone w prezencie, rozdzielał porcję mówiąc: „Poślij to do tej - odwiedziła nas w czasach Chadidży; Daj to tej - była przyjaciółką Chadidży.” 

I tak dalej, aż wyzwolił Mekkę [około 10 lat po jej śmierci]. Wszedł do miasta i został zapytany, gdzie chciałby się zatrzymać. Odpowiedział, stwierdzając zasadniczo, że jego poprzedni dom został dawno sprzedany. Poprosił o wybudowanie mu namiotu w Hujoun, miejscu gdzie pochowano Chadidżę. Była to szczytna demonstracja ich wiecznej miłości i siły więzi. 

To jest lekcja, której musimy się dzisiaj nauczyć. Związek między mężczyzną, a kobietą powinien być zakorzeniony w bezinteresowności. Mąż powinien zastanowić się, jak może ofiarować swojej żonie więcej, niż sam bierze. A ona też powinna się zastanowić, jak może ofiarować mu więcej, niż sama od niego bierze. 

Ta bezinteresowność pozwoli wchłonąć sercom rzeczywistość miłości, której tak wielu dzisiaj brakuje. 

Prorok ﷺ nigdy nie zapomniał Chadidży, nigdy nie przestał jej wspominać po śmierci, nawet 10 lat, 11 lat później, aż do własnej śmierci. 

Źródło: https://youtu.be/dVMsnKZAX6o