Siedem Praw Proroka ﷺ
Podróżując przez jakikolwiek kraj muzułmański zobaczymy wysokie, eleganckie wieże – minarety – porozrzucane po krajobrazie, z których pięć razy na dzień muezzin przerywa bieg życia codziennego wołając wierzących do modlitwy. To nieugięte, a jednak proste wołanie przypomina społeczności, że w ich codziennym życiu pełnym radości i smutków, nadziei i zawodów, znajduje się lina prowadząca ich do ich prawdziwego i ostatecznego celu: Allaha, a także że właśnie teraz jest czas, żeby chociaż na chwilę odstawić świat na bok i przywrócić duszy poczucie wypełnienia i naturalną dla niej świadomość Boga. Jest to wołanie pomagające spojrzeć na życie z odpowiedniej perspektywy.
Muezzin rozpoczyna wołanie ogłaszając wielkość Allaha (takbir, Allahu Akbar) i kontynuuje recytując Deklarację Wiary, szahadę. Pierwsza połowa tego wyznania to powiedzenie la ilaha illa’Llah – ‘Nie ma boga godnego czci jak tylko Allah’. Druga połowa zaświadcza proroctwo Muhammada ﷺ: muhammadun rasulu’Llah – ‘Muhammad jest Wysłannikiem Allaha.’ Pierwsza część podkreśla doktrynę tałhidu (Jedności Boga); druga zaś przedstawia metodę, dzięki której jesteśmy w stanie wprowadzić ją w życie.
Wyznanie Muhammad jest Wysłannikiem Allaha zobowiązuje każdego wiernego do przestrzegania praw, huquq, które zostały wymienione w Koranie. Uczeni wyjaśniają, że jest ich siedem:
1. Wierzyć w niego: To nie oznacza zaledwie uznania, że był prawdziwą postacią historyczną Arabii siódmego wieku, ale wiarę w jego proroctwo (nubułłah) i w objawienie zesłane mu przez Allaha (risalah) również. Koran mówi: Uwierzcie zatem w Boga i Jego Wysłannika, i w Światło, które zesłaliśmy! [64:8]
2. Być mu posłusznym: nie wystarczy w niego wierzyć, niech pokój i błogosławieństwa będą z nim. Prawdziwa wiara wymaga bycia kierowanym w życiu przez jego nauki i przestrzeganie ich wymogów: O wy, którzy wierzycie! Bądźcie posłuszni Bogu i Jego Wysłannikowi i nie odwracajcie się od niego, kiedy słyszycie. [8:20] Kto jest posłuszny Wysłannikowi, ten jest posłuszny Bogu [4:80]. Jeden z hadisów mówi: "Wszyscy z moich ludzi wstąpią do Raju oprócz tych, którzy odmówią.’ Zapytano go: O Wysłanniku Allaha, kto mógłby odmówić? Odpowiedział: ‘Ktokolwiek jest posłuszny moim naukom wstąpi do Raju, ktokolwiek tego nie zrobi, odmówił." [Al-Bukhari, nr 7280]
≡
3. Brać z niego przykład: Biorąc pod uwagę, że Allah mówi o Swoim ukochanym Proroku, pokój z nim: Zaprawdę, masz naturę wspaniałą! [68:4] nie powinno być zaskakującym, że podążanie z przykładem Proroka, pokój z nim, jest czymś, co jesteśmy mu winni. Koran mówi: „Skoro kochacie Boga, to idźcie za mną." [3:31] a także: "Macie w Wysłanniku Boga piękny przykład dla każdego." [33:21] Jeden często powtarzany hadis mówi: ‘Ktokolwiek odwraca się od mojej sunny nie jest ode mnie.’ [Al-Bukhari, nr 5063; Muslim, nr 1401]
Bez wątpienia, w pojęciu ittiba‘ – "podążać” lub “naśladować” Proroka, pokój z nim – znajdują się kwestie, w których to naśladowanie jest obowiązkowe, jak i takie, w których jest bardzo zalecane, ale nie konieczne (są też pewne kwestie z jego życia będące po prostu opisem, nie nakazem). Dobra wiedza w zakresie fiqh powinna pomóc rozróżnić pomiędzy tymi poziomami naśladowania. To powiedziawszy, wierzący powinni starać się jak mogą jeśli chodzi o branie przykładu z Proroka (pokój z nim) i dostosować swoje życie do jego sunny jak tylko potrafią. Przecież to w nim obserwujemy perfekcję i najpiękniejszy przykład zachowania.
≡
4. Kochać go: Wiemy to z Koranu: “Powiedz: „Jeśli wasi ojcowie, synowie, żony i krewni, wasze majątki, które zdobyliście, i handel, którego upadku się obawiacie, i siedziby, w których macie upodobanie, są wam milsze niż Bóg i Jego Wysłannik oraz starania na Jego drodze, to oczekujcie, aż Bóg przyniesie Swoje rozstrzygnięcie. A Bóg nie prowadzi ludu występnego!” [9:24] Zaprawdę, miłość do Proroka (pokój z nim) jest tym, co prowadzi do udoskonalenia wiary. Jak czytamy w hadisie: ‘Żaden z was nie wierzy dopóki nie kocha mnie bardziej niż swojego ojca, dzieci i wszystkich ludzi.’ [Al-Bukhari, nr 15; Muslim, nr 44]
Dużą częścią tej miłości do Proroka (pokój z nim), jest kochanie jego rodziny. Prorok, pokój z nim, podkreślał: udhakkirukumu’Llaha fi ahli bajti – ‘Przestrzegam was jeśli chodzi o moją rodzinę.’ [Muslim, nr 2408] Pewnego razu Zaid ibn Thabit prowadził modlitwę pogrzebową swojej matki i dosiadał osła, by udać się w drogę powrotną. Ibn ‘Abbas Radiallahu 'Anhu przyszedł próbując przytrzymać jego strzemię. Zaid Radiallahu 'Anhu powiedział: ‘Zostaw je, o bratanku Wysłannika Bożego.’ Ibn ‘Abbas odpowiedział: ‘Tak nauczono nas traktować uczonych.’ Zaid wziął jego rękę i pocałowawszy ją, powiedział: ‘Tak nauczono nas traktować rodzinę Proroka.’" [Al-Tabarani, Mu‘jam al-Kabir, nr 4746]
≡
5. Honorować i podziwiać go: Prawdziwa wiara (iman) nie tylko wymaga żeby był kochany, ale i honorowany i podziwiany. Koran mówi: Ci, którzy wierzą w niego, którzy szanują go i wspierają, i postępują za światłem, które zostało z nim posłane – to są ci, którzy osiągną powodzenie!” [7:157] oraz "abyście pomagali mu i szanowali go." [48:9]
Al-Qazwini zestawia honor, podziw i szacunek (znane jako tabdżil, tałqir and ta‘zim) z miłością i cytuje Imama al-Bayhaqi: ‘To o stopień wyżej niż miłość, ponieważ nie wszyscy, którzy kochają - podziwiają. Ojciec kocha swoje dziecko, albo pan służącego, ale go nie podziwia. Ci zaś, którzy podziwiają, również kochają.’1
≡
6. Wierzyć, że wraz z nim skończyło się proroctwo: Koran mówi: "Muhammad nie jest ojcem żadnego z waszych mężczyzn, ale jest Wysłannikiem Boga i Pieczęcią Proroków." [33:40] Oczywistym jest, że pieczęć oznacza zakończenie czegoś, do czego nie będzie kontynuacji. W ten właśnie sposób Prorok Muhammad, pokój z nim, przypieczętował proroctwo: jest ostatnim Prorokiem, po którym nie będzie kolejnego. Zatem nauki, które my objawiono będą odnawiane i podtrzymywane przez uczonych, ale nie przez następnych proroków. Jest to potwierdzone w wielu hadisach, przytaczając jeden z nich : ‘W mojej nacji pojawi się trzydziestu kłamców, każdy z nich będzie twierdził, że jest prorokiem. Ale to ja jestem ostatnim Prorokiem; kolejnego po mnie już nie będzie.’ [Muslim nr 2889; Abu Dawud nr 4252]
7. Prosić o błogosławieństwa dla niego: Allah i Jego aniołowie nieustannie wznoszą rank, status i honor Proroka, pokój z nim. Koran mówi: "Bóg i Jego aniołowie błogosławią Proroka. O wy, którzy wierzycie! Módlcie się za niego i pozdrawiajcie go z szacunkiem." [33:56] W hadisach czytamy: "Ktokolwiek poprosi jeden raz o błogosławieństwa dla mnie, Allah obdaruje go dziesięciokrotnie." [Muslim nr 384] a także: "Ci najbliżej mnie w Dniu Sądu to ci, którzy prosili o najwięcej błogosławieństw dla mnie." [Al-Tirmidhi, nr 484] oraz "Nieszczęsnym jest ten, kto kiedy się mnie przy nim wspomina, nie prosi o błogosławieństwa dla mnie." [Al-Tirmidhi, nr 3546]
Czym jest błogosławienie Proroka przez Allaha wyjaśnił Abu’l-‘Aliyah, słynny tabi‘i (uczeń towarzyszy Proroka): ‘Salat Allaha to Jego wychwalanie go aniołom; a salat aniołów to ich modlitwy za niego.’2 Wyjaśnieniem przyjętym przez większość jest go z zbioru Tirmidhi: ‘Przekazał Sufyan al-Thawri i inni ludzie wiedzy, że salåt Pana to Jego miłosierdzie, a salat aniołów to ich modlitwy o przebaczenie dla niego.’3
Zatem Allah błogosławi Proroka nieustannym obdarowywaniem go błogosławieństwami; Boże miłosierdzie oznacza światło, wiedzę, objawienie, wsparcie, ochronę, szybką odpowiedź na modlitwy, zwiększany rank i bliskość Jemu, wspominanie go z honorem, a także inne rzeczy, o których wie tylko Allah i Jego Ukochany. Aniołowie błogosławią Proroka poprzez modlitwy za niego i wspieranie go. Wierzący zaś, poprzez proszenie Allaha o błogosławieństwa dla niego. Jeśli chodzi o pozdrowienie (salałat), jest to modlitwa o ochronę, bezpieczeństwo i pokój dla niego.
Podsumowując: niech Allah ześle błogosławieństwa i pokój naszemu Prorokowi kiedykolwiek jego imię jest wspominane przez tych, którzy o nim pamiętają czy też tych, którzy zaniedbują go nie przejmując się nim. Niech Allah błogosławi go spośród pierwszych i ostatnich pokoleń najpiękniejszymi, najobfitszymi i najczystszymi błogosławieństwami, jakie kiedykolwiek zesłał On na jakiekolwiek z Swoich stworzeń. Jak pisał Imam al-Szafi‘i: "Żadne z błogosławieństw, widoczne lub i nie, poprzez które zyskujemy duchowo lub tymczasowo, albo poprzez które duchowa lub tymczasowa trudność została odsunięta, nie zostało nam podarowane bez Muhammada będącego jego powodem; przewodnikiem do jego (błogosławieństwa) dobra; kierunkowskazem do przewodnictwa; chroniącym przed złem przeciwnym prawości; przestrzegającym przed tym, co nas zrujnuje; zawsze gotów szczerze doradzić w ramach przewodnictwa i przestrogi. Zatem, o Allah, błogosław jego i jego rodzinę, tak jak błogosławiłeś Abrahama i jego rodzinę. Jesteś Wychwalany, Potężny."4
≈
1. Mukhtasar Shu‘ab al-Iman (Kair: Maktabah al-Turath al-Islami, n.d.), 29.
2. Przekazane przez al-Bukhariego jako Tytuł Rozdziału (bab) do hadisu nr 4797.
3. Al-Tirmidhi, w odniesieniu do hadisu nr 485.
4. Al-Risalah (Beirut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah, n.d.), 16-17.
https://thehumblei.com/2013/