Kijamat - Koniec świata w islamie

Israfil, jeden z czterech głównych aniołów, zadmie w surmę. 

Rozlegnie się przeraźliwy dźwięk i wszystkie żywe istoty umrą.

Wszechświat się zmieni, a niebiosa rozstąpią.

Słońce zatrzyma się i zgaśnie, Księżyc przyćmi się i połączy ze Słońcem.

Migoczące gwiazdy pogasną i posypią się jak grad. 

Ziemia zatrzęsie się, morza wzburzą, góry oderwą się od ziemi i uniosą niczym puch.

Po tym niebiosa i Ziemia przybiorą nowy kształt.

Te wydarzenia nazywamy kijamat, czyli koniec świata.

Datę zna tylko Bóg. 

Ła nuficha fis suuri fasa'ika man fis samaałaati ła man fil ardi illa man szaa'allaahu summa nuficha fihi uchraa fa izaa hum kijaamun janzuruun.

Znaczenie: "I zadmą w trąbę, i ci wszyscy, którzy są w niebiosach i na ziemi, zostaną porażeni, oprócz tych, których Bóg zechce oszczędzić. Potem zadmą w trąbę po raz drugi i oto oni powstaną i będą się rozglądać." Sura Az-Zumar, Grupy 39:68

Ła nuficha fis suuri fa izaa hum minal adżdaasi ilaa rabihim jansiluun. Kaaluu jaa łajlanaa man ba'sanaa mim markadinaa hazaa maa ła'adar rahmanu ła sadakkal mursaluun.

Znaczenie: "A kiedy zadmą w trąbę, oto oni wyjdą z grobów, pospieszając do swojego Pana! Oni powiedzą: "Biada nam! Kto podniósł nas z miejsca naszego spoczynku?" Usłyszą: "To jest to, co obiecał Miłosierny, i prawdę mówili posłańcy!" Sura Ja sin, 36:51-52

źródło: "Podstawy Wiedzy Muzułmańskiej. Zasady wiary, oddawanie czci, moralność, życiorys proroka Muhammada saał." Sejfettin Jazydży ; wydane przez Muzułmański Związek Religijny