OBJAWIENIE - HADIS 7 - SAHIH BUCHARI
Przekazał 'Abdullah bin 'Abbdas:
Abu Sufjan bin Harb poinformował mnie, że Herakliusz wysłał do niego posłańca, podczas gdy towarzyszył karawanie od Kurajszytów. Kupcy robili interesy w Sham (w Syrii, Palestynie, Libanie i Jordanii), w czasie gdy Wysłannik Allaha ﷺ zawarł przymierze z Abu Sufjan i niewiernymi Kurajszytami. Więc Abu Sufjan i jego towarzysze udali się do Herakliusza w Ilya (Jerozolima). Herakliusz wezwał ich do sądu i miał wokół siebie wszystkich starszych rzymskich dygnitarzy. Wezwał dla siebie tłumacza, który tłumacząc pytanie Herakliusza, rzekł do nich: "Kto pośród was jest blisko z mężczyzną, który twierdzi, że jest prorokiem?" Abu Sufjan odparł: "Ja jestem najbliższym mu (spośród grupy)."Herakliusz powiedział: "Przyprowadź go (Abu Sufjana) bliżej mnie i ustaw jego towarzyszy za nim." Abu Sufjan dodał, że Herakliusz powiedział swojemu tłumaczowi, by ten powiedział jego towarzyszom, że chce zadać mi kilka pytań o tym mężczyźnie (Proroku) i jeśli skłamię, (moi towarzysze) powinni mi zaprzeczyć." Abu Sufjan dodał: "Na Allaha! Nie obawiałem się, że moi towarzysze określą mnie kłamcą, nie powiedziałbym nieprawdy o Proroku. Pierwsze pytanie, które mi zadał na jego temat brzmiało: 'Jaki jest jego status rodzinny między wami?'
Odparłem: 'Należy do dobrej (szlachetnej) rodziny spośród nas.'
Herakliusz zapytał dalej: 'Czy ktokolwiek z was kiedykolwiek twierdził to samo (że jest prorokiem) przed nim?'
Odpowiedziałem: 'Nie'.
Zapytał: 'Czy ktokolwiek z jego przodków był królem?'
Odpowiedziałem: 'Nie'.
Herakliusz zapytał: 'Czy możni czy biedni podążają za nim?'
Odpowiedziałem: 'To biedni, którzy za nim podążają.'
Powiedział: 'Czy jego zwolenników przybywa (dzień po dniu)?'
Odpowiedziałem: 'Zwiększają się.'
Wtedy zapytał: 'Czy ktokolwiek z tych, którzy przyjmują jego religię, stają się później niezadowoleni i wyrzekają się jej później?
Odpowiedziałem: 'Nie.'
Herakliusz powiedział: 'Czy kiedykolwiek posądziłeś go o kłamstwa przed jego roszczeniem (o bycie prorokiem)?'
Odparłem: 'Nie.'
Herakliusz powiedział: 'Czy nie łamie on swoich obietnic?'
Odrzekłem: 'Nie. Jesteśmy w rozejmie z nim, ale nie wiemy co z tym zrobi.' Nie mogłem znaleźć okazji by powiedzieć cokolwiek przeciwko niemu, poza tym.
Herakliusz zapytał: 'Czy kiedykolwiek miałeś z nim wojnę?'
Odpowiedziałem: 'Tak.'
Wtedy on powiedział: 'Jaki był wynik bitew?'
Odpowiedziałem: 'Czasem on był zwycięzcą, a czasem my.'
Herakliusz powiedział: 'Co ci nakazał zrobić?'
Powiedziałem: 'On mówi nam, aby czcić Allaha i jako Boga jedynego i nie oddawać czci niczemu poza Nim, i abyśmy wyrzekli się wszystkiego, co powiedzieli nasi przodkowie. Nakazał nam się modlić, mówić prawdę, zachować czystość i utrzymywać dobre relacje z naszymi znajomymi i bliskimi. '
Herakliusz poprosił tłumacza o przekazanie mi następujących informacji: 'Zapytałem cię o jego rodzinę i twoja odpowiedź była taka, że należał do bardzo szlachetnej rodziny. W rzeczywistości wszyscy apostołowie pochodzą ze szlachetnych rodzin spośród swoich ludzi. Pytałem cię, czy ktoś inny z was twierdził coś takiego, twoja odpowiedź była przecząca. Gdyby odpowiedź byłaby twierdząca, pomyślałbym, że ten człowiek podążał za orzeczeniem poprzednika. Wtem zapytałem ciebie, czy ktoś z jego przodków był królem. Twoja odpowiedź była przecząca, a gdyby była twierdząca, pomyślałbym, że ten człowiek chciał przywrócić z powrotem królestwo przodków. Zapytałem też, czy kiedykolwiek został oskarżony o mówienie kłamstw, zanim powiedział, co powiedział, i twoja odpowiedź była negatywna. Zastanawiałem się więc, jak osoba, która nie mówi kłamstw o innych, mogłaby kiedykolwiek powiedzieć kłamstwo o Allahu. Potem zapytałem, czy bogaci, czy biedni podążali za nim. Odpowiedziałeś, że biedni. A w istocie, za wszystkimi apostołami podążali tej samej klasy ludzie. Wtedy zapytałem ciebie, czy liczba jego zwolenników rośnie, czy maleje. Odparłeś, że wzrosła, i w rzeczywistości jest to droga do prawdziwej wiary, dopóki nie jest kompletna pod każdym względem. Zapytałem też, czy jest ktoś, kto po przyjęciu jego religii, stał się niezadowolony i odrzucił jego religię. Twoja odpowiedź była przecząca, a to w rzeczywistości jest to (znak) prawdziwej wiary, kiedy jej rozkosz przenika serca i miesza się z nimi całkowicie. Zapytałem się ciebie, czy kiedykolwiek zdradził. Twoja odpowiedź była przecząca i podobnie apostołowie nigdy nie zdradzali. Wtedy zapytałem ciebie, co nakazał ci zrobić. Odpowiedziałeś, że nakazał ci czcić Allaha i niczego poza Nim, i zakazał ci czcić bożków, i nakazał modlić się, mówić prawdę i zachować czystość. Jeśli to co mówisz jest prawdą, wkrótce zajmie to miejsce pod moimi stopami i wiedziałem to (z pism), że on się pojawi, ale nie wiedziałem, że będzie spośród was, i gdybym mógł do niego dotrzeć, natychmiast udam się na spotkanie z nim, a gdybym był z nim, z pewnością obmył mu jego stopy.'
Następnie Herakliusz poprosił o list adresowany przez apostoła Allaha, który został dostarczony przez Dihja, do gubernatora Basry, który przekazał go Herakliuszowi do przeczytania.
Treść pisma jest następująca: "W imię Allaha Wszechmogącego, Miłościwego (Ten list jest) od Muhammada, sługa Allaha i Jego apostoł do Herakliusza, władcy Bizancjum. Pokój z tobą, który podąża właściwą ścieżką. Co więcej, zapraszam cię do islamu, i jeśli staniesz się muzułmaninem będziesz bezpieczny, a Allah podwoi twoją nagrodę, a jeśli odrzucisz zaproszenie do islamu, popełnisz grzech Aridijin (rolników twoich ludzi). A (Oświadczenie Allaha) brzmi: "O ludu Księgi! Dochodźcie do słowa jednakowego dla was i dla nas: abyśmy nie czcili nikogo innego, jak tylko Boga, abyśmy nie dodawali Jemu niczego za współtowarzyszy i aby jedni z nas nie brali sobie innych ' jako panów, poza Bogiem." A jeśli oni się odwrócą, to powiedzcie: "Bądźcie świadkami, że my jesteśmy całkowicie poddani!" (3:64)
Abu Sufjan wtedy dodał: "Kiedy Herakliusz skończył swoją przemowę i przeczytał list, rozległa się wielka wrzawa i płacz w Królewskim Sądzie. Tak więc zostaliśmy wyproszeni z sądu. Powiedziałem moim towarzyszom, w kwestii Ibn-Abi-Kabsha, że Prorok Muhammad (ﷺ) stał się tak ważny, że nawet Król Bani Al-Asfar (Bizancjum) boi się go. Wtedy zacząłem być pewien, że (Prorok) byłby zwycięzcą w niedalekiej przyszłości, aż do przyjęcia islamu przeze mnie (tj. aż Allah prowadzi mnie do tego). -
Subnarrator dodaje: "Ibn An-Natur był gubernatorem Ilya ( Jerozolimy), a Herakliusz był głową chrześcijan z Sham. Ibn An-Natur przekazał, że raz gdy Herakliusz odwiedził Jerozolimę, wstał rano ze smutnym nastrojem. Niektórzy jego kapłani zapytali się go, dlaczego jest w takim nastroju? Herakliusz był wróżbitą i astrologiem. Odpowiedział: 'W nocy, kiedy spojrzałem w gwiazdy, zobaczyłem jak przywódca tych, którzy praktykują obrzezanie, pojawił się (stając się zwycięzcą). Kim są ci, którzy praktykują obrzezanie?' Ludzie odrzekli: 'Poza Żydami, nikt nie praktykuje obrzezania, więc nie powinieneś się ich (Żydów) obawiać.' Wystarczy wydać nakaz zabicia każdego Żyda znajdującego się w kraju.' Podczas gdy to omawiali, posłaniec przysłany przez króla Ghassanu, przywiózł informacje o Wysłanniku Allaha ﷺ do Herakliusza. Usłyszawszy informacje, (Herakliusz) nakazał ludziom iść i sprawdzić, czy posłaniec z Ghassan jest obrzezany. Ludzie, po sprawdzeniu go, powiedzieli Herakliuszowi, że był obrzezany. Herakliusz zapytał więc go o arabów. Posłaniec powiedział: 'Arabowie też praktykują obrzezanie.'
(Po usłyszeniu tego) Herakliusz zauważył, że pojawiła się suwerenność u Arabów. Potem Herakliusz napisał list do swojego przyjaciela w Rzymie, który miał tak dobrą wiedzę, jak on sam. Następnie udał się do Homs (miasto w Syrii) i został tam do otrzymania odpowiedzi na swój list od przyjaciela, który zgodził się z jego opinią na temat pojawienia się Proroka ﷺ i faktu, że był on Prorokiem. Po tym, Herakliusz zaprosił wszystkich przywódców Bizancjum na zgromadzenie w jego pałacu w Homs. Kiedy przybyli, rozkazał, aby wszystkie drzwi jego pałacu zostały zamknięte. Potem wyszedł i powiedział: 'Ludzie Bizancjum! Jeśli sukces jest waszym pragnieniem i jeśli szukanie dobrego przewodnictwa i pragniecie, aby wasze imperium pozostało, to złóżcie deklarację wierności temu Prorokowi (przyjmując islam).' (Słysząc pogląd Herakliusza) ludzie uciekli do bram pałacu niczym onagery, lecz odkryli, że drzwi są zamknięte. Herakliusz uzmysłowił sobie ich niechęć względem islamu i kiedy stracił nadzieję na ich przyjęcie islamu, nakazał, aby byli oni przyprowadzenie z powrotem do audytorium. (A gdy powrócili) powiedział: 'To co przed chwilą powiedziałem było tylko testem siły waszego przeświadczenia i ujrzałem ją.' Ludzie ukłonili się przed nim, okazując zadowolenie, i to był koniec historii Herakliusza (w związku z jego wiarą).
حَدَّثَنَا أَبُو الْيَمَانِ الْحَكَمُ بْنُ نَافِعٍ، قَالَ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ أَخْبَرَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ بْنِ مَسْعُودٍ، أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ، أَخْبَرَهُ أَنَّ أَبَا سُفْيَانَ بْنَ حَرْبٍ أَخْبَرَهُ أَنَّ هِرَقْلَ أَرْسَلَ إِلَيْهِ فِي رَكْبٍ مِنْ قُرَيْشٍ ـ وَكَانُوا تُجَّارًا بِالشَّأْمِ ـ فِي الْمُدَّةِ الَّتِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مَادَّ فِيهَا أَبَا سُفْيَانَ وَكُفَّارَ قُرَيْشٍ، فَأَتَوْهُ وَهُمْ بِإِيلِيَاءَ فَدَعَاهُمْ فِي مَجْلِسِهِ، وَحَوْلَهُ عُظَمَاءُ الرُّومِ ثُمَّ دَعَاهُمْ وَدَعَا بِتَرْجُمَانِهِ فَقَالَ أَيُّكُمْ أَقْرَبُ نَسَبًا بِهَذَا الرَّجُلِ الَّذِي يَزْعُمُ أَنَّهُ نَبِيٌّ فَقَالَ أَبُو سُفْيَانَ فَقُلْتُ أَنَا أَقْرَبُهُمْ نَسَبًا. فَقَالَ أَدْنُوهُ مِنِّي، وَقَرِّبُوا أَصْحَابَهُ، فَاجْعَلُوهُمْ عِنْدَ ظَهْرِهِ. ثُمَّ قَالَ لِتَرْجُمَانِهِ قُلْ لَهُمْ إِنِّي سَائِلٌ هَذَا عَنْ هَذَا الرَّجُلِ، فَإِنْ كَذَبَنِي فَكَذِّبُوهُ. فَوَاللَّهِ لَوْلاَ الْحَيَاءُ مِنْ أَنْ يَأْثِرُوا عَلَىَّ كَذِبًا لَكَذَبْتُ عَنْهُ، ثُمَّ كَانَ أَوَّلَ مَا سَأَلَنِي عَنْهُ أَنْ قَالَ كَيْفَ نَسَبُهُ فِيكُمْ قُلْتُ هُوَ فِينَا ذُو نَسَبٍ. قَالَ فَهَلْ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ مِنْكُمْ أَحَدٌ قَطُّ قَبْلَهُ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَأَشْرَافُ النَّاسِ يَتَّبِعُونَهُ أَمْ ضُعَفَاؤُهُمْ فَقُلْتُ بَلْ ضُعَفَاؤُهُمْ. قَالَ أَيَزِيدُونَ أَمْ يَنْقُصُونَ قُلْتُ بَلْ يَزِيدُونَ. قَالَ فَهَلْ يَرْتَدُّ أَحَدٌ مِنْهُمْ سَخْطَةً لِدِينِهِ بَعْدَ أَنْ يَدْخُلَ فِيهِ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ كُنْتُمْ تَتَّهِمُونَهُ بِالْكَذِبِ قَبْلَ أَنْ يَقُولَ مَا قَالَ قُلْتُ لاَ. قَالَ فَهَلْ يَغْدِرُ قُلْتُ لاَ، وَنَحْنُ مِنْهُ فِي مُدَّةٍ لاَ نَدْرِي مَا هُوَ فَاعِلٌ فِيهَا. قَالَ وَلَمْ تُمْكِنِّي كَلِمَةٌ أُدْخِلُ فِيهَا شَيْئًا غَيْرُ هَذِهِ الْكَلِمَةِ. قَالَ فَهَلْ قَاتَلْتُمُوهُ قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ فَكَيْفَ كَانَ قِتَالُكُمْ إِيَّاهُ قُلْتُ الْحَرْبُ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُ سِجَالٌ، يَنَالُ مِنَّا وَنَنَالُ مِنْهُ. قَالَ مَاذَا يَأْمُرُكُمْ قُلْتُ يَقُولُ اعْبُدُوا اللَّهَ وَحْدَهُ، وَلاَ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَاتْرُكُوا مَا يَقُولُ آبَاؤُكُمْ، وَيَأْمُرُنَا بِالصَّلاَةِ وَالصِّدْقِ وَالْعَفَافِ وَالصِّلَةِ. فَقَالَ لِلتَّرْجُمَانِ قُلْ لَهُ سَأَلْتُكَ عَنْ نَسَبِهِ، فَذَكَرْتَ أَنَّهُ فِيكُمْ ذُو نَسَبٍ، فَكَذَلِكَ الرُّسُلُ تُبْعَثُ فِي نَسَبِ قَوْمِهَا، وَسَأَلْتُكَ هَلْ قَالَ أَحَدٌ مِنْكُمْ هَذَا الْقَوْلَ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، فَقُلْتُ لَوْ كَانَ أَحَدٌ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ قَبْلَهُ لَقُلْتُ رَجُلٌ يَأْتَسِي بِقَوْلٍ قِيلَ قَبْلَهُ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، قُلْتُ فَلَوْ كَانَ مِنْ آبَائِهِ مِنْ مَلِكٍ قُلْتُ رَجُلٌ يَطْلُبُ مُلْكَ أَبِيهِ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ كُنْتُمْ تَتَّهِمُونَهُ بِالْكَذِبِ قَبْلَ أَنْ يَقُولَ مَا قَالَ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، فَقَدْ أَعْرِفُ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ لِيَذَرَ الْكَذِبَ عَلَى النَّاسِ وَيَكْذِبَ عَلَى اللَّهِ، وَسَأَلْتُكَ أَشْرَافُ النَّاسِ اتَّبَعُوهُ أَمْ ضُعَفَاؤُهُمْ فَذَكَرْتَ أَنَّ ضُعَفَاءَهُمُ اتَّبَعُوهُ، وَهُمْ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ، وَسَأَلْتُكَ أَيَزِيدُونَ أَمْ يَنْقُصُونَ فَذَكَرْتَ أَنَّهُمْ يَزِيدُونَ، وَكَذَلِكَ أَمْرُ الإِيمَانِ حَتَّى يَتِمَّ، وَسَأَلْتُكَ أَيَرْتَدُّ أَحَدٌ سَخْطَةً لِدِينِهِ بَعْدَ أَنْ يَدْخُلَ فِيهِ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، وَكَذَلِكَ الإِيمَانُ حِينَ تُخَالِطُ بَشَاشَتُهُ الْقُلُوبَ، وَسَأَلْتُكَ هَلْ يَغْدِرُ فَذَكَرْتَ أَنْ لاَ، وَكَذَلِكَ الرُّسُلُ لاَ تَغْدِرُ، وَسَأَلْتُكَ بِمَا يَأْمُرُكُمْ، فَذَكَرْتَ أَنَّهُ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَعْبُدُوا اللَّهَ، وَلاَ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا، وَيَنْهَاكُمْ عَنْ عِبَادَةِ الأَوْثَانِ، وَيَأْمُرُكُمْ بِالصَّلاَةِ وَالصِّدْقِ وَالْعَفَافِ. فَإِنْ كَانَ مَا تَقُولُ حَقًّا فَسَيَمْلِكُ مَوْضِعَ قَدَمَىَّ هَاتَيْنِ، وَقَدْ كُنْتُ أَعْلَمُ أَنَّهُ خَارِجٌ، لَمْ أَكُنْ أَظُنُّ أَنَّهُ مِنْكُمْ، فَلَوْ أَنِّي أَعْلَمُ أَنِّي أَخْلُصُ إِلَيْهِ لَتَجَشَّمْتُ لِقَاءَهُ، وَلَوْ كُنْتُ عِنْدَهُ لَغَسَلْتُ عَنْ قَدَمِهِ. ثُمَّ دَعَا بِكِتَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الَّذِي بَعَثَ بِهِ دِحْيَةُ إِلَى عَظِيمِ بُصْرَى، فَدَفَعَهُ إِلَى هِرَقْلَ فَقَرَأَهُ فَإِذَا فِيهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. مِنْ مُحَمَّدٍ عَبْدِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى هِرَقْلَ عَظِيمِ الرُّومِ. سَلاَمٌ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى، أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أَدْعُوكَ بِدِعَايَةِ الإِسْلاَمِ، أَسْلِمْ تَسْلَمْ، يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ، فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَإِنَّ عَلَيْكَ إِثْمَ الأَرِيسِيِّينَ وَ{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَنْ لاَ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ} قَالَ أَبُو سُفْيَانَ فَلَمَّا قَالَ مَا قَالَ، وَفَرَغَ مِنْ قِرَاءَةِ الْكِتَابِ كَثُرَ عِنْدَهُ الصَّخَبُ، وَارْتَفَعَتِ الأَصْوَاتُ وَأُخْرِجْنَا، فَقُلْتُ لأَصْحَابِي حِينَ أُخْرِجْنَا لَقَدْ أَمِرَ أَمْرُ ابْنِ أَبِي كَبْشَةَ، إِنَّهُ يَخَافُهُ مَلِكُ بَنِي الأَصْفَرِ. فَمَا زِلْتُ مُوقِنًا أَنَّهُ سَيَظْهَرُ حَتَّى أَدْخَلَ اللَّهُ عَلَىَّ الإِسْلاَمَ. وَكَانَ ابْنُ النَّاظُورِ صَاحِبُ إِيلِيَاءَ وَهِرَقْلَ سُقُفًّا عَلَى نَصَارَى الشَّأْمِ، يُحَدِّثُ أَنَّ هِرَقْلَ حِينَ قَدِمَ إِيلِيَاءَ أَصْبَحَ يَوْمًا خَبِيثَ النَّفْسِ، فَقَالَ بَعْضُ بَطَارِقَتِهِ قَدِ اسْتَنْكَرْنَا هَيْئَتَكَ. قَالَ ابْنُ النَّاظُورِ وَكَانَ هِرَقْلُ حَزَّاءً يَنْظُرُ فِي النُّجُومِ، فَقَالَ لَهُمْ حِينَ سَأَلُوهُ إِنِّي رَأَيْتُ اللَّيْلَةَ حِينَ نَظَرْتُ فِي النُّجُومِ مَلِكَ الْخِتَانِ قَدْ ظَهَرَ، فَمَنْ يَخْتَتِنُ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ قَالُوا لَيْسَ يَخْتَتِنُ إِلاَّ الْيَهُودُ فَلاَ يُهِمَّنَّكَ شَأْنُهُمْ وَاكْتُبْ إِلَى مَدَايِنِ مُلْكِكَ، فَيَقْتُلُوا مَنْ فِيهِمْ مِنَ الْيَهُودِ. فَبَيْنَمَا هُمْ عَلَى أَمْرِهِمْ أُتِيَ هِرَقْلُ بِرَجُلٍ أَرْسَلَ بِهِ مَلِكُ غَسَّانَ، يُخْبِرُ عَنْ خَبَرِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمَّا اسْتَخْبَرَهُ هِرَقْلُ قَالَ اذْهَبُوا فَانْظُرُوا أَمُخْتَتِنٌ هُوَ أَمْ لاَ. فَنَظَرُوا إِلَيْهِ، فَحَدَّثُوهُ أَنَّهُ مُخْتَتِنٌ، وَسَأَلَهُ عَنِ الْعَرَبِ فَقَالَ هُمْ يَخْتَتِنُونَ. فَقَالَ هِرَقْلُ هَذَا مَلِكُ هَذِهِ الأُمَّةِ قَدْ ظَهَرَ. ثُمَّ كَتَبَ هِرَقْلُ إِلَى صَاحِبٍ لَهُ بِرُومِيَةَ، وَكَانَ نَظِيرَهُ فِي الْعِلْمِ، وَسَارَ هِرَقْلُ إِلَى حِمْصَ، فَلَمْ يَرِمْ حِمْصَ حَتَّى أَتَاهُ كِتَابٌ مِنْ صَاحِبِهِ يُوَافِقُ رَأْىَ هِرَقْلَ عَلَى خُرُوجِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم وَأَنَّهُ نَبِيٌّ، فَأَذِنَ هِرَقْلُ لِعُظَمَاءِ الرُّومِ فِي دَسْكَرَةٍ لَهُ بِحِمْصَ ثُمَّ أَمَرَ بِأَبْوَابِهَا فَغُلِّقَتْ، ثُمَّ اطَّلَعَ فَقَالَ يَا مَعْشَرَ الرُّومِ، هَلْ لَكُمْ فِي الْفَلاَحِ وَالرُّشْدِ وَأَنْ يَثْبُتَ مُلْكُكُمْ فَتُبَايِعُوا هَذَا النَّبِيَّ، فَحَاصُوا حَيْصَةَ حُمُرِ الْوَحْشِ إِلَى الأَبْوَابِ، فَوَجَدُوهَا قَدْ غُلِّقَتْ، فَلَمَّا رَأَى هِرَقْلُ نَفْرَتَهُمْ، وَأَيِسَ مِنَ الإِيمَانِ قَالَ رُدُّوهُمْ عَلَىَّ. وَقَالَ إِنِّي قُلْتُ مَقَالَتِي آنِفًا أَخْتَبِرُ بِهَا شِدَّتَكُمْ عَلَى دِينِكُمْ، فَقَدْ رَأَيْتُ. فَسَجَدُوا لَهُ وَرَضُوا عَنْهُ، فَكَانَ ذَلِكَ آخِرَ شَأْنِ هِرَقْلَ. رَوَاهُ صَالِحُ بْنُ كَيْسَانَ وَيُونُسُ وَمَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِيِّ.
Narrated 'Abdullah bin 'Abbas:
Abu Sufyan bin Harb informed me that Heraclius had sent a messenger to him while he had been accompanying a caravan from Quraish. They were merchants doing business in Sham (Syria, Palestine, Lebanon and Jordan), at the time when Allah's Messenger (ﷺ) had truce with Abu Sufyan and Quraish infidels. So Abu Sufyan and his companions went to Heraclius at Ilya (Jerusalem). Heraclius called them in the court and he had all the senior Roman dignitaries around him. He called for his translator who, translating Heraclius's question said to them, "Who amongst you is closely related to that man who claims to be a Prophet?" Abu Sufyan replied, "I am the nearest relative to him (amongst the group)."
Heraclius said, "Bring him (Abu Sufyan) close to me and make his companions stand behind him." Abu Sufyan added, Heraclius told his translator to tell my companions that he wanted to put some questions to me regarding that man (The Prophet) and that if I told a lie they (my companions) should contradict me." Abu Sufyan added, "By Allah! Had I not been afraid of my companions labeling me a liar, I would not have spoken the truth about the Prophet. The first question he asked me about him was:
'What is his family status amongst you?'
I replied, 'He belongs to a good (noble) family amongst us.'
Heraclius further asked, 'Has anybody amongst you ever claimed the same (i.e. to be a Prophet) before him?'
I replied, 'No.'
He said, 'Was anybody amongst his ancestors a king?'
I replied, 'No.'
Heraclius asked, 'Do the nobles or the poor follow him?'
I replied, 'It is the poor who follow him.'
He said, 'Are his followers increasing decreasing (day by day)?'
I replied, 'They are increasing.'
He then asked, 'Does anybody amongst those who embrace his religion become displeased and renounce the religion afterwards?'
I replied, 'No.'
Heraclius said, 'Have you ever accused him of telling lies before his claim (to be a Prophet)?'
I replied, 'No. '
Heraclius said, 'Does he break his promises?'
I replied, 'No. We are at truce with him but we do not know what he will do in it.' I could not find opportunity to say anything against him except that.
Heraclius asked, 'Have you ever had a war with him?'
I replied, 'Yes.'
Then he said, 'What was the outcome of the battles?'
I replied, 'Sometimes he was victorious and sometimes we.'
Heraclius said, 'What does he order you to do?'
I said, 'He tells us to worship Allah and Allah alone and not to worship anything along with Him, and to renounce all that our ancestors had said. He orders us to pray, to speak the truth, to be chaste and to keep good relations with our Kith and kin.'
Heraclius asked the translator to convey to me the following, I asked you about his family and your reply was that he belonged to a very noble family. In fact all the Apostles come from noble families amongst their respective peoples. I questioned you whether anybody else amongst you claimed such a thing, your reply was in the negative. If the answer had been in the affirmative, I would have thought that this man was following the previous man's statement. Then I asked you whether anyone of his ancestors was a king. Your reply was in the negative, and if it had been in the affirmative, I would have thought that this man wanted to take back his ancestral kingdom.
I further asked whether he was ever accused of telling lies before he said what he said, and your reply was in the negative. So I wondered how a person who does not tell a lie about others could ever tell a lie about Allah. I, then asked you whether the rich people followed him or the poor. You replied that it was the poor who followed him. And in fact all the Apostle have been followed by this very class of people. Then I asked you whether his followers were increasing or decreasing. You replied that they were increasing, and in fact this is the way of true faith, till it is complete in all respects. I further asked you whether there was anybody, who, after embracing his religion, became displeased and discarded his religion. Your reply was in the negative, and in fact this is (the sign of) true faith, when its delight enters the hearts and mixes with them completely. I asked you whether he had ever betrayed. You replied in the negative and likewise the Apostles never betray. Then I asked you what he ordered you to do. You replied that he ordered you to worship Allah and Allah alone and not to worship any thing along with Him and forbade you to worship idols and ordered you to pray, to speak the truth and to be chaste. If what you have said is true, he will very soon occupy this place underneath my feet and I knew it (from the scriptures) that he was going to appear but I did not know that he would be from you, and if I could reach him definitely, I would go immediately to meet him and if I were with him, I would certainly wash his feet.' Heraclius then asked for the letter addressed by Allah's Apostle
which was delivered by Dihya to the Governor of Busra, who forwarded it to Heraclius to read. The contents of the letter were as follows: "In the name of Allah the Beneficent, the Merciful (This letter is) from Muhammad the slave of Allah and His Apostle to Heraclius the ruler of Byzantine. Peace be upon him, who follows the right path. Furthermore I invite you to Islam, and if you become a Muslim you will be safe, and Allah will double your reward, and if you reject this invitation of Islam you will be committing a sin of Arisiyin (tillers, farmers i.e. your people). And (Allah's Statement: )
'O people of the scripture! Come to a word common to you and us that we worship none but Allah and that we associate nothing in worship with Him, and that none of us shall take others as Lords beside Allah. Then, if they turn away, say: Bear witness that we are Muslims (those who have surrendered to Allah).' (3: 64).
Abu Sufyan then added, "When Heraclius had finished his speech and had read the letter, there was a great hue and cry in the Royal Court. So we were turned out of the court. I told my companions that the question of Ibn-Abi-Kabsha) (the Prophet (ﷺ) Muhammad) has become so prominent that even the King of Bani Al-Asfar (Byzantine) is afraid of him. Then I started to become sure that he (the Prophet) would be the conqueror in the near future till I embraced Islam (i.e. Allah guided me to it)."
The sub narrator adds, "Ibn An-Natur was the Governor of llya' (Jerusalem) and Heraclius was the head of the Christians of Sham. Ibn An-Natur narrates that once while Heraclius was visiting ilya' (Jerusalem), he got up in the morning with a sad mood. Some of his priests asked him why he was in that mood? Heraclius was a foreteller and an astrologer. He replied, 'At night when I looked at the stars, I saw that the leader of those who practice circumcision had appeared (become the conqueror). Who are they who practice circumcision?' The people replied, 'Except the Jews nobody practices circumcision, so you should not be afraid of them (Jews).
'Just Issue orders to kill every Jew present in the country.'
While they were discussing it, a messenger sent by the king of Ghassan to convey the news of Allah's Messenger (ﷺ) to Heraclius was brought in. Having heard the news, he (Heraclius) ordered the people to go and see whether the messenger of Ghassan was circumcised. The people, after seeing him, told Heraclius that he was circumcised. Heraclius then asked him about the Arabs. The messenger replied, 'Arabs also practice circumcision.'
(After hearing that) Heraclius remarked that sovereignty of the 'Arabs had appeared. Heraclius then wrote a letter to his friend in Rome who was as good as Heraclius in knowledge. Heraclius then left for Homs. (a town in Syrian and stayed there till he received the reply of his letter from his friend who agreed with him in his opinion about the emergence of the Prophet (ﷺ) and the fact that he was a Prophet. On that Heraclius invited all the heads of the Byzantines to assemble in his palace at Homs. When they assembled, he ordered that all the doors of his palace be closed. Then he came out and said, 'O Byzantines! If success is your desire and if you seek right guidance and want your empire to remain then give a pledge of allegiance to this Prophet (i.e. embrace Islam).'
(On hearing the views of Heraclius) the people ran towards the gates of the palace like onagers but found the doors closed. Heraclius realized their hatred towards Islam and when he lost the hope of their embracing Islam, he ordered that they should be brought back in audience.
(When they returned) he said, 'What already said was just to test the strength of your conviction and I have seen it.' The people prostrated before him and became pleased with him, and this was the end of Heraclius's story (in connection with his faith).
Sahih al-Bukhari 7
https://sunnah.com/bukhari:7