Moment zakończenia recytacji Koranu
2) Kiedy Sayyiduna Anas ibn Malik (radiyallahu ‘anhu) kończył Koran, zbierał swoją rodzinę i dzieci i robił dla nich du’a.
(Al Mu’jamul Kabir Imama Tabarani. Hafiz Haythami ocenił tę narrację jako autentyczną w Majma’uz Zawaid, vol. 7 pg. 172)
3) Mujahid (rahimahullah) przekazał: Sahabah (radiallahu ‘anhum) spotykali się podczas kończenia recytacji Koranu i mówili: ‘Oto zstępuje (z niebios) Miłosierdzie.’
(Fadailul Quran Abu Bakra Al Firyabi pg. 189)
4) Hakam ibn ‘Utaybah (radiallahu ‘anhu) powiedział: Mujahid i ‘Abdah ibn Lubabah (rahimahumallah) zawołali pewnego razu mnie i Salamah ibn Kuhayl (rahimahullah) i powiedzieli: ‘Wezwaliśmy cię, ponieważ kończymy Święty Koran, a du'aa są wysłuchiwane w momencie, gdy Święty Koran jest ukończony'
(Fadailul Quran of Abu Bakr Al Firyabi pg. 189)
Powyższe narracje wyjaśniają zaletę kończenia recytacji całego Świętego Koranu, czy to czytając, czy z pamięci.